Ναι, υπάρχει απαρτχάιντ στο Ισραήλ.. Η Συνέχεια, Η κομμένη τελευταία παράγραφο & η απάντηση του μεταφραστή

Η κριτική προς το κράτος του Ισραήλ και ο δημόσιος διάλογος

Στο προηγούμενο τεύχος (41) του περιοδικού «Πλανοδιον» ο Φώτης Τερζάκης στο κείμενο του «Λόμπι και δημόσιος λόγος» καταθέτει μια προσωπική εμπειρία του για τον τρόπο με τον οποίο εννοούν ορισμένοι την ελεύθερη διακίνηση των ἰδεων όταν ἡ συζήτηση πηγαίνει στο κράτος του Ισραήλ και τις πρακτικές του στη Μέση Ανατολή. Μια ανάλογη εμπειρία είχα και εγώ και την καταθέτω για δημόσιο προβληματισμό.

Για ενα τετράμηνο περίπου (από τον Οκτώβριο του 2006 μέχρι τον Γενάρη του 2007) συνεργαζόμουν με την εβδομαδιαία εφημερίδα «Παρασκήνιο», γράφοντας μια επιφυλλίδα σε κάθε φύλλο της.

Κάποια στιγμή βρήκα στο διαδίκτυο ένα κείμενο της Shulamit Aloni (ἡ Aloni υπήρξε πρώην βουλευτίνα του Ισραηλινού κοινοβούλιου και για ένα μικρό διάστημα διετέλεσε υπουργός Παιδείας του Ισραήλ) με τίτλο «Ναι, υπάρχει απαρτχάιντ στο Ισραήλ», οπού ἡ Aloni αναφέροντας συγκεκριμένα περιστατικά κατέληγε στην άποψη ότι στο Ισραήλ σήμερα υπάρχει καθεστώς Απαρτχάιντ, και καυτηρίαζε, φυσικά, το γεγονός ως απαράδεκτο.

Πρότεινα στους υπεύθυνούς της εφημερίδας να τους μεταφράσω το κείμενο, εκθέτοντας τους αναλυτικά το περιεχόμενο του, και δέχτηκαν.

Έδωσα, λοιπόν, μετά από λίγες μέρες το μεταφρασμένο κείμενο και ενώ όλα τα κείμενα πού τους έδινα δημοσιευόντουσαν στο επόμενο φύλλο (σημειωτέον, ἡ εφημερίδα «Παρασκήνιο» είναι μικρής κυκλοφορίας και γενικά δεν είχε αυτό πού λέμε… πληθώρα ύλης) το κείμενο της Aloni δημοσιεύτηκε μετά από τρεις (3) εβδομάδες, κι ενώ είχε μεσολαβήσει δικό μου τηλεφώνημα, οπού ρωτούσα για την… τύχη του κείμενου. Με τη δημοσίευση του, όμως, με περίμενε και μια δυσάρεστη έκπληξη.

Το κείμενο δεν είχε μπει με τον τίτλο «Ναι, υπάρχει απαρτχάιντ στο Ισραήλ», πού δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών , άλλα με τον μάλλον ουδέτερο και διφορούμενο τίτλο «Το δίκιο είναι μπροστά μας».

Επιπλέον, είχε «κοπεί» ἡ τελευταία παράγραφος του κείμενου, στην οποία ἡ Aloni κατέληγε –ελαφρώς εἰρωνευομενη την Ισραηλινή κοινότητα των ΗΠΑ- την επιχειρηματολογία της ως έξης:

Και μετά από όλα αυτά παραμένομε «καθαροί σαν το απάτητο χιόνι». Οι πράξεις μας είναι ηθικά ακηλίδωτες. Δεν υπάρχει φυλετικός διαχωρισμός. Δεν υπάρχει Απαρτχάιντ. Είναι εφεύρεση των εχθρών του Ισραήλ. Ζήτω τα αδέρφια μας κι οι αδερφές μας στις ΗΠΑ!

Εκτιμούμε πάρα πολύ την αφοσίωση σας. Πραγματικά έχετε αφαιρέσει ένα απαίσιο στίγμα από πάνω μας. Τώρα μπορεί να δοθεί μια επιπλέον εφόρμηση στον βηματισμό μας καθώς, βέβαιοι για τον εαυτό μας, κακομεταχειριζόμαστε τον παλαιστινιακό πληθυσμό, χρησιμοποιώντας «τον πιο ηθικό στρατό του κόσμου».

Προσπάθησα να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με τους υπεύθυνούς της εφημερίδας για να μάθω το λόγο της λογοκρισίας άλλα αυτοί απέφυγαν ευσχήμως να μου δώσουν οποιαδήποτε απάντηση.

Κατόπιν τούτου, φυσικά, διακόπηκε ἡ συνεργασία μας. (Λεπτομέρεια, όχι άνευ σημασίας κατά τη γνώμη μου: μετά τη δημοσίευση, έλαβα ένα e-mail πού ούτε λίγο ούτε πολύ με κατηγορούσε ότι μεταφράζοντας το κείμενο της Aloni διακινούσα –έστω και εν άγνοια μου- αντισημιτική προπαγάνδα! Θυμίζω ότι ἡ Aloni υπήρξε βουλευτίνα της Κνεσετ με το σιωνιστικό κόμμα Meretz και Υπουργός Παιδείας για ένα διάστημα, και όχι μέλος κάποιας περιθωριακής, νεοναζιστικής γκρούπας. )

Συμπτωματικά, δυο τρεις μέρες μετά το περιστατικό δημοσιεύτηκε στον ελληνικό τύπο (Ελευθεροτυπία) ἡ διακήρυξη 130 εβραϊκής καταγωγής διανοούμενων (μεταξύ των οποίων ο Πιντερ, ο Χομπσπαουμ κ.ἅ) πού ζουν στη Βρετανία με την οποία ζητούσαν να έχουν το δικαίωμα να ασκούν κριτική στην επίσημη πολιτική του κράτους του Ισραήλ, χωρίς να κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν… αντισημίτες.

Γιατί τα γραφώ όλα αυτά; Τα όσα επισημαίνει ο Φώτης Τερζάκης για τη δίκη του συνεργασία με την Αυγή, ἡ δίκη μου εμπειρία, δεκάδες άλλα μικρό περιστατικά, άλλα κυρίως ἡ διακήρυξη των 130 εβραϊκής καταγωγής διανοούμενων καθώς και ο σάλος πού ξέσπασε διεθνώς μετά τη μελέτη των John Mearsheimer και Stephen Walt Το Ισραηλινό Λόμπι και ἡ πολιτική των ΗΠΑ (ελλ. Εκδ. Θύραθεν) καταδεικνύουν με τον πλέον σαφή τρόπο ότι έχει δημιουργηθεί μια επικίνδυνη αστυνομία σκέψης -πού κυρίως εκφράζεται στις ΗΠΑ από οργανώσεις όπως ἡ AIPAC (Αμερικανοϊσραηλινη Επιτροπή Δημοσιών Υποθέσεων)- πού εκτοξεύει αδιακρίτως τη βαριά κατηγορία του αντισημιτισμού σε οποίον ασκεί κριτική στο κράτος τού Ισραήλ.

Ο επικίνδυνος αυτός παραλογισμός έχει δυο σκέλη: Πρώτον, επιμένει να ταυτίζει δυο εκ διαμέτρου διαφορετικά πράγματα –την κριτική προς έναν κρατικό μηχανισμό και προς τις πρακτικές αυτού του κράτους με τον αντισημιτισμό, δηλαδή με τη ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σε πρόσωπα εξαιτίας της καταγωγής, της θρησκείας, των έθιμων τους κλπ. Δεύτερον ότι αυτή την κατηγορία την εκτοξεύουν όχι μόνο απέναντι σε πρόσωπα πού ἡ εν γενεί δημοσιά παρουσία τους κάθε άλλο πάρα θα δικαιολογούσε έναν τέτοιο χαρακτηρισμό (το αντίθετο μάλιστα) άλλα δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν ως… αντισημίτες ακόμα και σημιτικής καταγωγής ανθρώπους, φτάνοντας στα όρια της ψυχοπαθολογίας. Μην ξεχνάμε ότι με αυτή τη λογική κατηγορήθηκαν ως αντισημίτες ανθρώποι όπως ο Πρίμο Λεβι (αν είναι δυνατόν!) και ἡ Εύα Μοζες-Κορ (θυμίζω ότι ἡ Εύα Μοζες-Κορ ἦταν ένα από τα επιζήσαντα δίδυμα του Αουσβιτς, πάνω στα οποία πειραματιζόταν ο Μενγκελε).

Σε κάθε περίπτωση, ἡ ελευθερία του λογού και της διακίνησης ἰδεων δεν είναι κάτι αυτονόητο στις μέρες μας, πάρα τις περί του αντίθετου διαβεβαιώσεις της νεοφιλελεύθερης και σοσιαλδημοκρατικής συναίνεσης, άλλα ένα συνεχές διακύβευα, και συνεπώς απαιτείται από όλους μας ἡ μεγαλύτερη εγρήγορση.

Επιπροσθέτως, καλό είναι να έχουμε κατά νου πώς ακόμα και όταν δεν λειτουργεί το παραδοσιακό ψαλίδι του λογοκριτή, λειτουργεί ἡ κεκαλυμμένη –άλλα εξίσου βάρβαρη- λογοκρισία της αγοράς, για την ψυχρή λογική της οποίας: «Ο,τι δεν πουλάει, δεν ζει».

Κώστας Δεσποινιαδης

Έκδοτης του περιοδικού Πανοπτικον

Ναι, υπάρχει απαρτχάιντ στο Ισραήλ

Ένα κείμενο της Shulamit Aloni , Feb 5 2007

Μετάφραση του Κώστα Δεσποινιάδη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Παρασκήνιο", με τίτλο "Το δίκαιο είναι μπροστά μας" και κομμένη την τελευταία παράγραφο εν αγνοία του μεταφραστή.

(Η Shulamit Aloni υπήρξε επικεφαλής του ριζοσπαστικού Σιωνιστικού κόμματος Meretz. Ήταν μέλος της Κνεσέτ (του Ισραηλινού Κοινοβουλίου) και διετέλεσε υπουργός Παιδείας για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Για τη δράση της, βραβεύτηκε από την Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ισραήλ. Ωστόσο, επειδή οι απόψεις της ήταν υπερβολικά ριζοσπαστικές, ακόμα και για το πιο ριζοσπαστικό Σιωνιστικό Κόμμα, το Meretz, έχασε τις θέσεις που κατείχε).

Ο εβραϊκός φαρισαϊσμός έχει λάβει ανάμεσά μας τέτοια έκσταση ώστε δεν μπορούμε να διακρίνουμε ποιο είναι το δίκαιο μπροστά στα μάτια μας. Απλώς, δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι τα έσχατα θύματα, οι Εβραίοι, μπορούν να διαπράξουν κακές πράξεις. Παρ’ όλα αυτά, το κράτος του Ισραήλ εφαρμόζει τη δική του, αρκετά βίαιη, μορφή Απαρτχάιντ στον γηγενή Παλαιστινιακό πληθυσμό.

Η σφοδρή επίθεση του εβραϊκού κατεστημένου των ΗΠΑ στον πρώην πρόεδρο Τζίμυ Κάρτερ οφείλεται στην τόλμη του τελευταίου να πει την αλήθεια που όλοι γνώριζαν: ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ, μέσω του στρατού της, εφαρμόζει μια κτηνώδους μορφής Απαρτχάιντ στην περιοχή που βρίσκεται υπό την κατοχή της. Ο στρατός του Ισραήλ έχει μετατρέψει κάθε παλαιστινιακή πόλη και χωριό σε ένα περιφραγμένο ή αποκλεισμένο στρατόπεδο κράτησης. Όλα αυτά γίνονται για να παρακολουθούνται οι μετακινήσεις των πληθυσμών και για να γίνεται η ζωή τους δύσκολη. Ακόμη, το Ισραήλ επιβάλει πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας κάθε φορά που οι έποικοι, οι οποίοι έχουν σφετεριστεί παράνομα τη γη των Παλαιστινίων, έχουν κάποια γιορτή ή κάνουν τις παρελάσεις τους.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι αξιωματικοί που διοικούν την περιοχή συχνά πυκνά εκδίδουν επιπλέον διαταγές, κανονισμούς, οδηγίες και κανόνες (ας μην το ξεχνάμε, αυτοί είναι οι Κύριοι της γης). Ήδη, έχουν επιτάξει ακόμα μεγαλύτερες εκτάσεις για να κατασκευάσουν δρόμους «Μόνο για Εβραίους». Υπέροχους δρόμους, με μεγάλο πλάτος, καλή ασφαλτόστρωση, που φωτίζονται έντονα όλη τη νύχτα – όλα αυτά σε κλεμμένη γη. Όταν οδηγεί σε έναν τέτοιο δρόμο κάποιος Παλαιστίνιος, το όχημά του κατάσχεται και αυτός απομακρύνεται.

Σε μία περίπτωση υπήρξα μάρτυρας ενός τέτοιου επεισοδίου ανάμεσα σε έναν οδηγό και έναν στρατιώτη, ο οποίος σημείωνε τα στοιχεία του αυτοκινήτου προτού το κατασχέσει και απομακρύνει τον οδηγό. «Γιατί;», ρώτησα το στρατιώτη. «Είναι διαταγή. Αυτός είναι ένας δρόμος “Μόνο για Εβραίους”», απάντησε. Ζήτησα να μάθω πού είναι το σήμα που δεικνύει αυτό το γεγονός και πληροφορεί τους (άλλους) οδηγούς ώστε να μην χρησιμοποιήσουν αυτό το δρόμο. Η απάντησή του δεν με εξέπληξε. «Είναι δική τους ευθύνη να το ξέρουν, και εκτός αυτού, τι θέλετε να κάνουμε; Να βάλουμε εδώ μια πινακίδα και να αφήσουμε τους αντισημίτες ρεπόρτερ και δημοσιογράφους να βγάλουν μια φωτογραφία έτσι ώστε να δείξουν στον κόσμο ότι εδώ υπάρχει Απαρτχάιντ;»

Πράγματι, εδώ υπάρχει Απαρτχάιντ. Και ο στρατός μας δεν είναι «ο πιο ηθικός στρατός του κόσμου», όπως μας λένε οι διοικητές του. Αρκεί να αναφέρουμε ότι όλες οι παλαιστινιακές πόλεις και όλα τα χωριά έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα κράτησης και ότι όλες οι είσοδοι και έξοδοί τους είναι κλειστές, αποκόπτοντας τα έτσι απ’ την οδική επικοινωνία. Σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται στους Παλαιστίνιους να ταξιδεύουν στους δρόμους που έχουν ασφαλτοστρωθεί «μόνο για Εβραίους», στη δική τους γη, ο ισραηλινός στρατός θεωρεί απαραίτητο να καταφέρει ένα επιπλέον πλήγμα στους γηγενής, στη δική τους γη, με ένα «δαιμόνιο προτεινόμενο σχέδιο».

Ούτε οι ακτιβιστές των ανθρωπιστικών οργανώσεων μπορούν να μεταφέρουν Παλαιστίνιους.

Ο υποστράτηγος Naveh, ξακουστός για τον υπέρμετρο πατριωτισμό του, έχει εκδώσει μια καινούργια διαταγή, που τέθηκε σε ισχύ από τις 19 Ιανουαρίου και απαγορεύει τη μετακίνηση Παλαιστινίων χωρίς άδεια. Η διαταγή ορίζει ότι οι Ισραηλινοί δεν επιτρέπεται να μεταφέρουν Παλαιστίνιους σε ισραηλινά οχήματα (που είναι δηλωμένα στα αρχεία του Ισραήλ, ασχέτως από το τι είδους πινακίδες φέρουν) εκτός κι αν έχουν λάβει ειδική άδεια. Η άδεια έχει να κάνει τόσο με τον οδηγό όσο και με τον Παλαιστίνιο επιβάτη. Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν εφαρμόζεται για όσους δουλεύουν για λογαριασμό των εποίκων. Αυτοί και οι εργοδότες τους λαμβάνουν, φυσικά, την απαιτούμενη άδεια, για να μπορούν να υπηρετούν του Κυρίους της γης, τους εποίκους.

Μήπως έσφαλε ο άνθρωπος της ειρήνης, ο πρόεδρος Κάρτερ, όταν συμπέρανε ότι το Ισραήλ δημιουργεί ένα Απαρτχάιντ; Υπερέβαλλε; Δεν αναγνωρίζουν οι ηγέτες της Εβραϊκής κοινότητας των ΗΠΑ τη Διεθνή Συνθήκη για την Εξάλειψη κάθε μορφής Φυλετικών Διακρίσεων που υπογράφτηκε στις 7 Μαρτίου του 1966, και την οποία υπέγραψε και το Ισραήλ; Οι Εβραίοι των ΗΠΑ δεν εξαπέλυσαν τη θορυβώδη και υβριστική καμπάνια εναντίον του Κάρτερ επειδή αυτός υποτίθεται συκοφάντησε τον χαρακτήρα του Ισραήλ καθώς και τη δημοκρατική και ανθρωπιστική του φύση, λέγοντας ότι δεν συμμορφώνεται με τη Διεθνή Συνθήκη για την Καταστολή και Τιμωρία του Εγκλήματος του Απαρτχάιντ, που υπογράφτηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1973; Σε αυτή τη Συνθήκη, το Απαρτχάιντ ορίζεται ως ένα διεθνές έγκλημα, που, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και τη χρήση διαφορετικών νομικών μέσων στη διοίκηση διαφορετικών φυλετικών ομάδων, στερώντας τους έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ελευθερία της μετακίνησης δεν είναι ένα από αυτά τα δικαιώματα;

Στο παρελθόν, οι ηγέτες της εβραϊκής κοινότητας των ΗΠΑ ήταν αρκετά εξοικειωμένοι με το περιεχόμενο αυτών των Συνθηκών. Για κάποιο λόγο, ωστόσο, έχουν πειστεί ότι επιτρέπεται στο Ισραήλ να τις παραβιάζει. Δεν υπάρχει πρόβλημα με το να σκοτώνεις προμελετημένα, δίχως να αποδέχεσαι καμιά ευθύνη, πολίτες, γυναίκες και παιδιά, ηλικιωμένους και γονείς με τα παιδιά τους. Επιτρέπεται να κλέβεις τη γη των ανθρώπων, να καταστρέφεις τις καλλιέργειες τους και να τους αιχμαλωτίζεις σαν να είναι ζώα σε τσίρκο. Στο εξής, απαγορεύεται στους Ισραηλινούς εθελοντές, αλλά και στους εθελοντές των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων, να βοηθήσουν μια εργαζόμενη γυναίκα πηγαίνοντας την στο νοσοκομείο. Οι εθελοντές της ισραηλινής ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων Yesh Din δεν μπορούν να μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα έναν Παλαιστίνιο που έχει ληστευτεί και χτυπηθεί για να υποβάλει μήνυση. (Τα αστυνομικά τμήματα βρίσκονται στο κέντρο των οικισμών των εποίκων.) Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι αυτό δεν είναι Απαρτχάιντ;

Δεν χρειάζεται να υπερασπιστώ εγώ τη φήμη του Τζίμυ Κάρτερ, η οποία έχει αμαυρωθεί από τους αξιωματούχους της φίλο-ισραηλινής κοινότητας. Το πρόβλημα είναι ότι η αγάπη τους για το Ισραήλ διαστρέφει την κρίση τους και τους τυφλώνει μη επιτρέποντάς τους να δουν τι διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια τους. Το Ισραήλ είναι μια δύναμη κατοχής που, επί 40 χρόνια, καταπιέζει έναν αυτόχθονα λαό, ο οποίος δικαιούται μια εθνικά κυρίαρχη και ανεξάρτητη ύπαρξη εφόσον ζει ειρηνικά μαζί μας. Πρέπει να θυμόμαστε ότι κι εμείς χρησιμοποιήσαμε εξαιρετικά βίαιη τρομοκρατία εναντίον της ξένης διοίκησης επειδή θέλαμε να έχουμε το δικό μας κράτος. Και η λίστα των θυμάτων του τρόμου είναι αρκετά μακρά και εκτεταμένη.

Αρνούμαστε στον παλαιστινιακό λαό τα ανθρώπινα δικαιώματά του. Όχι μόνο του κλέβουμε την ελευθερία, τη γη και το νερό του, αλλά εφαρμόζουμε συλλογική τιμωρία σε εκατομμύρια ανθρώπους κι επιπλέον, από μια μανία εκδίκησης, καταστρέφουμε τις υποδομές ηλεκτρικού ρεύματος ενάμισι εκατομμυρίου πολιτών. Τους αφήνουμε να «κάθονται στο σκοτάδι» και να «λιμοκτονούν».

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να πληρωθούν τους μισθούς τους επειδή το Ισραήλ κατακρατεί 500 εκατομμύρια σίκλος [Σ.τ.μ. το νόμισμα του Ισραήλ] που ανήκουν στους Παλαιστίνιους. Και μετά από όλα αυτά, παραμένουμε «καθαροί σαν το απάτητο χιόνι». Οι πράξεις μας είναι ηθικά ακηλίδωτες. Δεν υπάρχει φυλετικός διαχωρισμός! Δεν υπάρχει Απαρτχάιντ!. Είναι εφεύρεση των εχθρών του Ισραήλ! Ζήτω τα αδέρφια μας κι οι αδερφές μας στις ΗΠΑ! Εκτιμούμε πάρα πολύ την αφοσίωσή σας. Πραγματικά, έχετε αφαιρέσει ένα απαίσιο στίγμα από πάνω μας. Τώρα μπορεί να δοθεί μια επιπλέον εφόρμηση στο βηματισμό μας καθώς, βέβαιοι για τον εαυτό μας, κακομεταχειριζόμαστε τον παλαιστινιακό πληθυσμό, χρησιμοποιώντας «τον πιο ηθικό στρατό του κόσμου».

ΤΟ ΑΠΑΡΧΑΙΝΤ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Τι να γίνει, συχνά πρέπει να λέγονται τα αυτονόητα ...

-Αυτονόητο είναι π.χ. πως είναι γελοίο να κατηγορηθεί κάποιος σαν τον Μ. Θεοδωράκη ως ρατσιστής.
-Αυτονόητο είναι επίσης, οι χοντρόπετσοι σιωνιστές που διοικούν το κράτος του Ισραήλ, να εκμεταλλεύονται στο έπακρον τα εγκλήματα του ναζισμού εις βάρος των εβραίων της Ευρώπης. Να κρύβουν την γενοκτονία των Αράβων του Ισραήλ πίσω από την γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί.
-Αυτονόητο είναι ο ναζισμός να είναι εκτός Νόμου.
Αυτονόητο όμως είναι και να θεωρείται δημοκρατικό ένα κράτος όπως το Ισραήλ, που ακόμα και σήμερα δεν έχει Σύνταγμα!!!
-Αυτονόητο είναι επίσης πως ο Σιωνισμός είναι μορφή εθνικού ρατσισμού-φασισμού
-Αυτονόητο είναι άρα πως ο αντισιωνισμός είναι ή φυσιολογική αντίδραση του κάθε ευαίσθητου και δημοκρατικού ανθρώπου.
-Επειδή όμως παρόλα τα αυτονόητα συνεχίζεται σε όλο τον κόσμο -και στο παρόν φόρουμ- να γίνεται ξανά και ξανά η προσπάθεια για την γελοία ταύτηση αντισιωνισμού (αντιφασιμού) με αντισημιτισμό (φασισμό), παραθέτω την ξεκάθαρη εικόνα του σιωνισμού (φασισμού) στο σημερινό Ισραήλ από άρθρο στο in.gr :


ΤΟ ΑΠΑΡΧΑΙΝΤ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη στη Δύση, το Ισραήλ είναι η μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Αυτό είναι απόλυτα σωστό αλλά αφορά μόνο τα μέλη της εβραϊκής πλειοψηφίας του πληθυσμού. Είναι περίπου σα να λες ότι η Νότιος Αφρική τη περίοδο του απαρχάιντ ήταν η μοναδική Δημοκρατία στην Αφρική. Πράγμα που αληθεύει, αλλά κάτι που αφορούσε μόνο τη λευκή μειοψηφία. Για όποιον ήλπιζε ότι κάτι θα άλλαζε, την απάντηση την πήρε από το Shin Bet,τις μυστικές υπηρεσίες του ισραηλινού στρατού, οι οποίες ανακοίνωσαν ότι το Ισραήλ δεν είναι μία δημοκρατία, αλλά ένα εθνικό κράτος. Πριν τρεις μήνες, οι αραβοισραηλινές οργανώσεις πολιτικών δικαιωμάτων και τα αραβικά κόμματα του Ισραήλ πρότειναν με επίσημο τρόπο να ανοίξει μια συζήτηση για να ξεπεραστεί ο εθνικός χαρακτήρας του εβραϊκού κράτους και για να αναγνωριστεί επίσημα η θέση της αραβικής μειονότητας. Τότε, ο Yuval Diskin,ο αρχηγός του Shin Bet,από τις σελίδες των εφημερίδων μεγαλύτερης κυκλοφορίας δήλωσε ότι οι μυστικές υπηρεσίες θεωρούν τους πολίτες της αραβικής μειονότητας μια «στρατηγική απειλή» για το κράτος του Ισραήλ και ότι θα κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία απειλήσει τον εβραϊκό χαρακτήρα του κράτους, ακόμα κι αυτές που κινούνται στα πλαίσια της νομιμότητας. Ετσι, ξέσπασε μια έντονη πολεμική μεταξύ της ισραηλινής δεξιάς και των αραβικών κομμάτων, με προσφυγές στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας,ενώ ο ηγέτης του μεγαλύτερου αραβικού κόμματος Balad κινδυνεύει ακόμα και να πεταχτεί έξω από την Knesset.


Οι Παλαιστίνιοι ισραηλινοί πολίτες, οι λεγόμενοι αραβοϊσραηλινοί, αποτελούν περίπου το 1/5 του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Πρόκειται για τους διασωθέντες από την εξορία πριν εξήντα χρόνια, στη διάρκεια του πολέμου για την ίδρυση του εβραϊκού κράτους. Η παλαιστινιακή μειονότητα στο Ισραήλ αντιμετωπίζει πολλές διακρίσεις από την ισραηλινή νομοθεσία, οπότε νομιμοποιείται κανείς να μιλήσει για καθεστώς πραγματικού απαρχάιντ. Παρ’ όλα αυτά, τους τελευταίους μήνες οι οργανώσεις για τα πολιτικά δικαιώματα και τα αραβικά κόμματα αποφάσισαν να βγούνε ανοικτά για να αλλάξει αυτή τη κατάσταση.Το Δεκέμβρη, δημοσιοποίησαν επίσημα ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Το μέλλον των αραβοπαλαιστινίων στο Ισραήλ», όπου βάζουν τους στόχους του κινήματος των αραβοισραηλινών.

Το πρώτο που ζητείται είναι να ξεκινήσει ένας διάλογος για το ζήτημα του Συντάγματος, κάτι που μέχρι σήμερα το Ισραήλ δεν διαθέτει, ώστε να ξεπεραστεί το εθνοεβραικό αξίωμα πάνω στο οποίο στηρίζεται και όλο το οικοδόμημα των θεσμών, και να περάσει η χώρα σε ένα άλλο μοντέλο απόλυτα δημοκρατικό, στο οποίο να αναγνωρίζεται ότι το κράτος αποτελείται από δύο εθνότητες και να δοθούν ίσα δικαιώματα στην παλαιστινιακή μειονότητα. Στο κείμενο, καταγγέλλεται ειδικότερα ο αποικιοκρατικός χαρακτήρας του κράτους, ένα προπατορικό αμάρτημα κατάλοιπο του πολέμου του 1948.

Το βασικό αίτημα όμως των αραβικών οργανώσεων αφορά τη συμμετοχή στις επιτροπές αναδιανομής των γαιών, οι οποίες ελέγχουν τις αγοραπωλησίες της κτηματικής περιουσίας του δημοσίου, και μελών που δεν είναι υποχρεωτικά Εβραίοι στο θρήσκευμα. Σήμερα, η διαχείρηση της κτηματικής περιουσίας του δημοσίου βρίσκεται στα χέρια κυρίως ραβίνων (που ελέγχουν αυτές τις επιτροπές) και οι μη Εβραίοι μένουν απέξω με βάση την ισχύουσα νομοθεσία. Η διεκδίκηση αυτή στοχεύει στην κατάργηση ενός από τα βασικότερα εργαλεία διακρίσεων αφού ο αραβικός πληθυσμός κατέχει μόνο το 2% της γης του Ισραήλ και ενώ από τη μία δημογραφικά αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, από την άλλη του απαγορεύεται να αγοράσει νέα οικόπεδα και συνεπώς να επεκταθεί. Το «δημογραφικό πρόβλημα» αποτελεί ένα πραγματικό εφιάλτη για την εβραϊκή ηγεσία, έτσι η επίσημη απάντηση στο κείμενο αν και καθυστέρησε να δοθεί επί τρεις μήνες, ήταν απίστευτα βίαιη.





Ο αρχηγός του Shin Bet προσωπικά, υπό τις ευλογίες φυσικά του Ολμερτ, έδωσε πριν δύο βδομάδες διάφορες συνεντεύξεις σε αραβικές εφημερίδες, όπου και γνωστοποιούσε την επίσημη θέση του εβραϊκού κράτους στα αιτήματα των αραβοϊσραηλινών υπηκόων. Χωρίς πολλές κουβέντες, απείλησε να χτυπήσει εν τη γεννέση τους οποιαδήποτε πρωτοβουλία των αραβικών κομμάτων του κοινοβουλίου και των οργανώσεων των Παλαιστινίων πολιτών του Ισραηλ -με αίτημα την αλλαγή του εβραϊκού χαρακτήρα του κράτους .Και τόνισε περισσότερο από μία φορές ότι το Shin Bet θα χτυπήσει κάθε είδους πρωτοβουλία προς αυτή τη κατεύθυνση, ακόμα κι αν αυτή κινείται στα πλαίσια της κείμενης νομοθεσίας και των εγγυήσεων που δίνουν οι νόμοι περί πολιτικών δικαιωμάτων, όπως για παράδειγμα πρωτοβουλίες κοινοβουλευτικών ή μάζεμα υπογραφών.

Για να θυμίσει ίσως σε όσους το είχαν ξεχάσει ότι το Ισραήλ είναι κυριολεκτικά ένα αστυνομικό κράτος, όπου τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα είναι στην πραγματικότητα προνόμιο μόνο των εβραίων πολιτών του(και εδώ δεν εξαιρούνται ούτε οι Εβραίοι φιλειρηνιστές που πέφτουν κι αυτοί στο ίδιο «παράπτωμα») και τελικά το Shin Bet δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την KGB ή τη Stasi.

Η αντίδραση των αραβικών οργανώσεων δεν άργησε να έλθει: διαμαρτυρόμενες για το σκανδαλώδη αντιμετώπιση, απευθύνθηκαν στα Η.Ε. και κατήγγειλαν το Shin Bet στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ για κατάχρηση εξουσίας, αν και είναι θεμιτό να αμφιβάλλει κανείς ότι το Δικαστήριο θα αποδεχθεί το αίτημα τους, αφού εκφράζει ακριβώς την εβραϊκή πλειοψηφεία του πληθυσμού. Η πολεμική αποτέλεσε καθημερινό θέμα συζήτησης στα ισραηλινά μμε, μέχρι που στράφηκε προσωπικά κατά του Azmi Bishara, του ηγέτη του μεγαλύτερου αραβικού κόμματος Balad και γνωστού Άραβα διανοούμενο. Πολλοί βουλευτές της δεξιάς κατέθεσαν σχέδιο νόμου με σκοπό να χάνει τη βουλευτική του ιδιότητα όποιο μέλος του Κοινοβουλίου έχει επισκεφτεί εχθρικές προς το Ισραήλ χώρες ή είχε επαφές με τρομοκράτες(σημειώστε ότι όλες οι παλαιστινιακές οργανώσεις στα Κατεχόμενα θεωρούνται τρομοκρατικές).

Ειδικότερα, ο Bishara κατηγορείται για προδοσία επειδή συνωμότησε με τον εχθρό στο πρόσφατο ταξίδι του στο Λίβανο και τη Συρία και λόγω των επαφών του με εκπροσώπους της Χαμάς.


Είναι καθαρό σε όλους ότι αυτή η κλιμάκωση της βίας, προς στιγμή περιορίζεται μόνο σε επίπεδο φραστικό, δεν προοιωνίζει τίποτα καλό: θα μπορούσε ακόμα και να ξανανάψει τη φωτιά στις αραβικές συνοικίες, όπως είχε γίνει το 2000 όταν επί μεγάλο χρονικό διάστημα συγκλονίσαν τις ισραηλινές πόλεις, παράλληλα με την έναρξη της Intifada της Al-Aqsa.


Η μήπως εκεί τελικά στοχεύουν οι προκλήσεις κατά των Αράβων, για να λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα του Ισραήλ μιας δια παντός, εξορίζοντας τους αραβο-ισραηλινούς στη Δυτική Οχθη, όπως πρότεινε ο ηγέτης του φασιστοειδούς ρωσσόφωνου κόμματος και σύμμαχος του Ολμέρτ, υπουργός της κυβέρνησης του,Avigdor Liebermann.


Σήμερα ο Bishara βρίσκεται στην Ιορδανία και οι διάφοροι βουλευτές της δεξιάς άφησαν να εννοηθεί ότι θα δηλώσει πολιτικός πρόσφυγας και ότι δεν θα επιστρέψει πια στο Ισραήλ.Ο άμεσος ενδιαφερόμενος πάντως έκανε γνωστό ότι σκέφτεται τις επόμενες κινήσεις του,αλλά είναι προφανείς οι διώξεις που αντιμετωπίζει αυτός και όλες οι αραβικές οργανώσεις στο Ισραήλ.

πηγή http://liste.rekombinant.org/wws/subrequest/neurogreen


Τρίτη,17 Απριλίου 2007,L'apartheid di Israele