Κυριακή 4 Μαΐου 2200

Η Νάκμπα της Παλαιστίνης (Η Αποφράς ημέρα)


Παλαιστίνη: το προτελευταίο κάλεσμα
(Φάκελος αφιερωμένος στην επέτειο της Νάκμπα της Παλαιστίνης)

Το κάλεσμα αυτό δεν είναι πρόσκληση ούτε και παράκληση, είναι η φωνή που ειδοποιεί, πριν χάσουμε το τελευταίο ταξίδι του μέλλοντος και δεν αφήσουμε στα παιδιά μας παρά τη ντροπή της χαμένης γης... της χαμένης ταυτότητας.
Η Παλαιστίνη δεν χάθηκε στο όνομα κάποιου αρχαίου μύθους της Τορά ούτε για να καθαρίσει ένας λογαριασμός στον οποίο δεν είχαμε μερίδιο.
Η Παλαιστίνη χάθηκε επειδή δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε την εποχή μας ούτε ήμασταν στο ύψος των περιστάσεων.

Αυτός ο φάκελος μιλάει για το παρελθόν ώστε να φωτίζεται το μέλλον και να πάρει από την επέτειο της αποφράς ημέρας το σκληρό μάθημα: το τίμημα της απάθειας είναι πάντοτε μεγάλο και η ταπείνωση - όπως την ήξεραν οι διανοούμενοι - είναι η εγκατάλειψη του αγώνα.

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ... ΤΟ ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
Η Νάκμπα της Παλαιστίνης (Η Αποφράς ημέρα)
Πότε θα τελειώσει;

Από τον Δρ. Σουλεϊμάν Αμπου Σέτα

Έφυγε ο εικοστός αιώνας και μαζί του πήρε πολλές συμφορές Μία όμως δεν την πήρε και είναι αυτή που κρέμεται στο λαιμό μας... Το Ισραήλ.

Τι είναι η Νάκμπα;

Είναι η απομάκρυνση ενός ολόκληρου λαού από την πατρίδα του, ο διωγμός των κατοίκων 531 πόλεων και χωριών από τα σπίτια τους το 1948, ενώ αποτελούσαν το 85% των κατοίκων της χώρας που πλέον ονομάζεται Ισραήλ, Και αυτά τα σπίτια, αυτές οι περιουσίες αποτελούν το 92% του Ισραήλ, Με λίγα λόγια, το 70% των Παλαιστινίων έγιναν πρόσφυγές και ο αριθμός τους ανέρχεται σήμερα στους 5.200.000 ανθρώπους, των οποίων λιγότερο από 4 εκατομμύρια έχουν καταγραφεί στα αρχεία των Ηνωμένων Εθνών που προσφέρουν όλο και λιγότερες βοήθειες κάθε χρόνο για την επιβίωση τους.
Η γη τους στο Ισραήλ έχει έκταση 18.700 τ.χλμ., έχει κατασχεθεί από το Ισραήλ και ενοικιάζεται αποκλειστικά σε Εβραίους. Επίσης, το Ισραήλ άρχισε να πουλάει γη στον κάθε ενδιαφερόμενο, αρκεί να είναι Εβραίος, ακόμα και αν δεν κατέχει ισραηλινή υπηκοότητα, ακόμα και αν ζει στην Αυστραλία ενώ απαγορεύει την απλή εκμίσθωση σε Παλαιστίνιους και ας έχουν ισραηλινή υπηκοότητα.

Πως έγινε η Νάκμπα Το 1917, η Μεγάλη Βρετανία αθέτησε τον λόγο της να χαρίσει την ανεξαρτησία στους Άραβες αφού διώξει τους Οθωμανούς και έδωσε, μέσω του Υπουργού Εξωτερικών της την (Υπόσχεση του Μπαλφούρ) στις 2 Νοεμβρίου 1917 στην οποία δηλώνει πως «βλέπει με επιείκεια» την ίδρυση Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη.

Ήταν η υπόσχεση του μη κατέχοντα στον μη δικαιούχο και χωρίς καν ο δικαιούχος να έχει γνώση των διαπραγματεύσεων. Και επί τα 28 έτη της Βρετανικής αποίκισης, έθεσε η Βρετανία τους νόμους και πήρε όλα τα μέτρα εκείνα που θα διευκολύνουν την ίδρυση του εν λόγου κράτους ώσπου έγινε πραγματικότητα το 1948. Ο αριθμός των Εβραίων κατά την Βρετανική κατάκτηση ήταν 56.000 είτε 9% του πληθυσμού, και το μεγαλύτερο μέρος αυτών ήταν υπήκοοι ξένων χωρών. Το 1948, όταν τερματίστηκε αποίκιση αυτός ο αριθμός είχε γίνει 605.000 Εβραίοι, ύστερα από την εμφανή και κρυφή μετανάστευση που επέτρεψε η Βρετανία παρά την έντονη διαμαρτυρία των κατοίκων, την αντίσταση που έφεραν και τις επαναστάσεις τους. Σημαντικότερη ήταν η επανάσταση του 1936. Επομένως, ο αριθμός των Εβραίων αποτελούσε πλέον το 30% του συνολικού πληθυσμού της Παλαιστίνης που ανερχόταν σε 2.000.000 περίπου την χρονιά της συμφοράς.

Τι γίνεται με τα κτήματα; Ο Σιωνισμός εξεστράτευσε όλες Τις δυνάμεις του καθώς και τους κυβερνητικούς παράγοντες του αποικισμού ώστε να παραχωρήσουν στους Εβραίους το προνόμιο της εκμετάλλευσης των κτημάτων που ανήκουν στο κράτος. Η Βρετανία κατέστησε μια Υπηρεσία για την διευθέτηση των θεμάτων που αφορούν τις κτηματικές περιουσίες και είχε σαν σκοπό την εξακρίβωση της ιδιοκτησίας για να μπορέσουν να τα αποκτήσουν πιο εύκολα.

Κατόπιν αυτού, έσπευσαν οι Εβραίοι να αγοράσουν γη σε απίθανες τιμές.

Προτίμησαν στην αρχή τους Άραβες γαιοκτήμονες που ζούσαν στο εξωτερικό και έπειτα στράφηκαν προς τους μεγάλους Παλαιστίνιους γαιοκτήμονες που ζούσαν στις πόλεις. Συγχρόνως, η Βρετανία έσφιγγε τα λουριά γύρο από το λαιμό των αγροτών που δούλευαν τη γη τους και δεν την πουλούσαν, επιβάλλοντας απάνθρωπους φόρους, αναγκάζοντας έτσι τον φτωχό αγρότη να ζητήσει δανεικά από τους Εβραίους τοκογλύφους βάζοντας ενέχυρο τη γη τους. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη γη τους αφού αδυνατούσαν να πληρώσουν το χρέος τους. Παρόλες αυτές τις ενέργειες, δεν κατάφεραν οι Εβραίοι να αποκτήσουν παρά μόνο το 6% των Παλαιστινιακών εδαφών, δηλαδή 1.681 τ.χλμ., 175 των οποίων από προνομιακή μακράς διάρκειας εκμίσθωση από το Βρετανικό Αποικιακό Κράτος στους Εβραίους και 57 τ.χλμ. ως μέρισμα σε εκτάσεις που δεν έχουν μοιραστεί και 1.449 τ.χλμ. που αποκτήθηκαν άμεσα από Εβραίους. Και αφού δεν έχει γίνει η καταχώρηση της κάθε αγοραπωλησίας νόμιμα, ποιος πούλησε αυτά τα κτήματα; Οι στατιστικές του Εβραϊκού πρακτορείου λένε πως αγόρασαν 24,6% από τους με γάλους Παλαιστίνιους γαιοκτήμονες που ζουν στο εξωτερικό, 13,4% από τις εκκλησίες και τις ξένες εταιρείες ενώ το μερίδιο από τους κατάκοπους αγρότες δεν υπερβαίνει το 9,4% των πωληθέντων κτημάτων δηλαδή 0,5% της έκτασης της Παλαιστίνης. Άδικος διαμελισμός Μετά από μια συνεργασία 28 χρόνων ανάμεσα στους Βρετανούς και τους ακονιστές, δεν κατάφεραν οι σιωνιστές να αποκτήσουν παρά μόνο το 6% των Παλαιστινιακών εδαφών. Όμως κατάφεραν να αυξήσουν τον Εβραϊκό πληθυσμό ώστε να αποτελέσουν το 30% του συνολικού πληθυσμού. Και τότε, μετέφεραν οι σιωνιστές το βάρος των προσπαθειών τους στης Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου κέρδισαν την υποστήριξη του πρόεδρου Τρούμαν ενάντια στον Υπουργό Εξωτερικών. 

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (1)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (2)

Και τότε, άρχισε η Αμερική να ασκεί έντονες πιέσεις στις μικρές χώρες, απειλώντας με περικοπές στις βοήθειες που τους παρέχει αν δεν ψηφίσουν υπέρ του διαμελισμού της Παλαιστίνης, μοιράζοντας την ανάμεσα στους Παλαιστίνιους, τους νόμιμους δικαιούχους, και κάποιους ξένους που ούτε καν γνωρίζουν το όνομα της πόλης στην οποία βρίσκονται. Και ήταν το μεγάλο πλήγμα για τους Άραβες όταν πέρασε η απόφαση διαμελισμού με ελάχιστη πλειοψηφία, Συνιστώντας την ίδρυση ισραηλινού κράτους στο 54% της Παλαιστινιακής επικράτειας και αραβικού κράτους στο υπόλοιπο της, με Μία ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση των Ιεροσολύμων, Αυτή η ιστορική κωμωδία όρισε να επιβάλλει μια μειονότητα μεταναστών την κυριαρχία της σε περισσότερο από το μισό Παλαιστινιακό κράτος, δηλαδή πάνω από εννέα φορές περισσότερο από τα εδάφη που κατείχε, και να ιδρύσει ένα Εβραϊκό κράτος του οποίου ο μισός πληθυσμός αποτελείται από Άραβες που βρέθηκαν από την μια μέρα στην άλλη υπήκοοι μίας ξένης χώρας. Όσο για το αραβικό κράτος στο υπόλοιπο της Παλαιστινιακής επικράτειας, το σύνολο των κατοίκων του είναι Άραβες με εξαίρεσημίας χούφτα Εβραίων. Από τον χάρτη 1, φαίνεται ο εντυπωσιακός αριθμός των Παλαιστινιακών χωριών που έπεσαν υπό τη ξένη αιγίδα ενώ Εβραϊκές αποικίες βρίσκονταν σχεδόν αποκλειστικά στο Εβραϊκό κράτος αν και αυτές οι αποικίες, παρά το πλήθος τους, δεν ήταν παρά οχυρά που τα κατοικούσαν 100 ή 200 ένοπλοι αντάρτες. Ξεκίνησε η εφαρμογή του σχεδίου στις αρχές του Απρίλη 1948 , με τις αποικιακές δυνάμεις ακόμα στην Παλαιστίνη. Άρχισα ν να ενώνουν μεταξύ τους τα Εβραϊκά εδάφη και να καταλαμβάνουν τα τριγύρω αραβικά εδάφη, διώχνοντας τους Κατοίκους. Ακολούθησαν Οι Εβραίοι την πολιτική της γενοκτονίας. Περικύκλωναν τα χωριά από τρεις μεριές αφήνοντας μια μεριά ελεύθερη. Έπειτα, μάζευαν όλους τους κατοίκους και επέλεγαν μερικούς νέους άντρες, και τους εκτελούσαν είτε δι'απαγχονισμού είτε δια πυροβολισμού. Σε περίπτωση που τους έβρισκαν κρυμμένους σε τζαμί, εκκλησία ή σπήλιο, τους έκαιγαν. Τους υπόλοιπους, τους άφηναν να «ξεφύγουν» ώστε να μαρτυρήσουν τις κτηνωδίες που είδαν στα άλλα χωριά.

Έπιαναν μερικούς και τους χρησιμοποιούσαν για να θάψουν τους νεκρούς. ή για να μεταφέρουν τις πέτρες από τα σπίτια που είχαν γκρεμίσει. Κανείς δεν ξεχνάει το μακελειό του Ντιρ Υασσιν, ένα από 17 που διεπράχθησαν κατά την διάρκεια της Βρετανικής Αποικίας και άλλων 17 που διεπράχθησαν μετά. Οι Βρετανικές Αρχές δεν έκαναν το παραμικρό για να προστατέψουν τους κατοίκους, όπως ορίζεται στην Συνθήκη του Προτεκτοράτου. Έφτασε το τέλος του προτεκτοράτου και το Ισραήλ κατέλαβε το 13% της Παλαιστινιακής επικράτειας, έδιωξε 400.000 πρόσφυγες από 199 χωριά, και κήρυξε την ίδρυση του κράτους στην θέση των χωριών αυτών χωρίς να ορίζει τα σύνορα του εν λόγου κράτους. Το κατακτητικό επιχείρημα είχε μόλις ξεκινήσει! Το νέο κράτος κατέλαβε το μεγαλύτερο τμήμα του παραθαλάσσιου έδαφος και τη δυτικής λωρίδα του Ιορδάνη, γύρο από τη λίμνη της Ταμπαρία και τη λωρίδα που την ενώνει με το λιβάδι του Ιμπν Αμερ, σχηματίζοντας ένα Ν. Σημαντικές Παλαιστινιακές πόλεις όπως Γιάφα, Χάιφα, Ταμπαρία, Σάφαντ και Μπίσαν, έπεσαν και κόντεψε να πέσει και η Ακκα.

Είχε αρχίσει η κατάσταση να ξεδιπλώνεται ξεκάθαρα και έφθασαν τα νέα των μακελειών συμπεριλαμβανομένου και του μακελειού του Ντιρ Υασσίν, στον αραβικό λαό σε όλες τις πρωτεύουσες και ξεσηκώθηκε και αποδοκίμασε την σιωπή και τη αδιαφορία των αραβικών κυβερνήσεων.

Ο Εικονικός Πόλεμος Μπροστά στις έντονες διαμαρτυρίες και το θυμό των Αράβων, έστειλαν τα διάφορα αραβικά κράτη μικρές τακτικές ένοπλες δυνάμεις για να προστατέψουν τους Παλαιστίνιους από την συμφορά αυτή, μεμονωμένες και χωρίς κανένα συντονισμό μεταξύ τους. Σημειωτέο πως ακόμα και να ήθελαν να στείλουν βοήθεια στους Παλαιστίνιους δεν θα του είχε αφήσει η Βρετανία. Οι δυνάμεις που έστειλαν ήταν όμως πολύ λιγότερες από τις δυνάμεις των σιωνιστών που ονομάζονται πλέον Ισραηλινές δυνάμεις. Έφτασαν αυτές οι δυνάμεις χωρίς καταστρωμένο σχέδιο, χωρίς να γνωρίζουν τη χώρα ή τον εχθρό. Και ο αριθμός Όλων, ακόμα και υπό μίας μοναδικής ηγεσίας, δεν υπερέβαινε το 1/3 των ισραηλινών δυνάμεων και το 1/2 προς το τέλος του πολέμου. Επομένως, υπήρξε αδύνατο να σταματήσουν την Ισραηλινή επέκταση η οποία δεν άργησε να καταλάβει Ελ Λάντ, Ελ Ράμλα, και ένα πέρασμα ως τα Ιεροσόλυμα, κατακτώντας μεγάλες εκτάσεις του Ζαλίλ.

Ήταν αυτή η πρώτη ένδειξη της ήττας των Αράβων. Η κατάκτηση του Ελ Λάντ και της Ελ Ράμλα από τα πιο τραγικά κεφάλαια στην ιστορία της Παλαιστίνης, αφού ξύπνησαν οι κάτοικοι των δύο πόλεων με την είδηση της απόσυρσης των δυνάμεων της Ιορδανίας υπό την ηγεσία του Άγγλου Ζαλούμπ Μπάσα και της επίθεσης των ισραηλινών δυνάμεων από βόρεια και ανατολικά. Όποιος κατέφευγε στις εκκλησίες και τα τζαμιά σκοτώθηκε, διώχτηκαν οι κάτοικοι με τη βία και μία ομάδα ανθρώπων αποτελούμενη από 60.000 άτομα κατευθύνθηκε στην Ραμάλλα, μέσα στο καυτό καλοκαίρι και του Ραμαζανιού. Ο δρόμος ήταν ατέλειωτος, σιγά σιγά εγκατέλειψαν τα λιγοστά αγαθά που είχαν πάρει, έπειτα έπεσαν οι γέροντες, οι άρρωστοι και τα παιδιά. Και ο ισραηλινός στρατός από πίσω, να τους σπρώξει να συνεχίζουν, χωρίς να σταματάμε. Ούτε για νερό τους άφηναν. Όποιος έβρισκε νερό να πιει, τον πυροβολούσαν. Όταν τελικά κηρύχτηκε η δεύτερη ανακωχή, ο αριθμός των προσφύγων είχε φτάσει τους 630.000 οι οποίοι προέρχονταν από 378 χωριά, και το Ισραήλ είχε κατακτήσει τρεις φορές περισσότερα εδάφη. Αυτά τα εδάφη ήταν και τα πιο εύφορα της χώρας και τα πιο πυκνό κατοικημένα. Σε αυτό το σημείο ο πόλεμος της Παλαιστίνης είχε ολοκληρωθεί/Όμως, δεν ικανοποιήθηκε εκεί το κατακτητικό πνεύμα των Ισραηλινών. Οι δυνάμεις τους ξεκίνησαν να κατακτήσουν το νότο και νίκησαν το αιγυπτιακό στρατό που ήταν η μεγαλύτερη αραβική δύναμη με τους υπόλοιπους Άραβες να κοιτάζουν και να περιμένουν τη σειρά τους, χωρίς καμιά προσπάθεια αντιπερισπασμού ή επίθεσης.

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (2)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (3)

Στα μισά του Οκτώβρη, το Ισραήλ κατέλαβε μεγάλες εκτάσεις του νότου, μέχρι το Μπίρ Ελ Σάμπα και τα Νότια Ιεροσόλυμα, μέχρι τη νότια ακτή.

Ο αριθμός των προσφύγων τότε έφτασε τους 664.000, οι οποίοι προέρχονταν από 418 χωριά.
Μετέφερε το Ισραήλ το στρατό του βόρεια και κατέλαβε ολόκληρο το Ζαλιλ καθώς και 12 λιβανέζικα χωριά στις αρχές του Νοεμβρίου 1948. Μ'αυτόν τον τρόπο το Ισραήλ είχε τον απόλυτο έλεγχο της Βόρειας Παλαιστίνης και ξεπέρασε τα σύνορα του Λιβάνου στην άκρη του Ζαλίλ.
Ουδέποτε, κατά την διάρκεια του Παλαιστινιακού πολέμου, βοήθησε αραβικός στρατός έναν άλλο αραβικό στρατό παρά άφηναν το Ισραήλ να περάσει από μέτωπο σε μέτωπο ενώ οι υπόλοιποι περίμεναν την μοίρα τους σιωπηλά. Το Ζαλίλ γνώρισε το μεγαλύτερο αριθμό μακελειών και αυτό επειδή πρόκειται για ορεινή περιοχή. Χρειάστηκε πολλή πειθώ για να εγκαταλείψουν οι κάτοικοι το Ζαλίλ που βρίσκεται στην αραβική επικράτεια σύμφωνα με τη απόφαση διαμελισμού της χώρας. Διέπραξε το Ισραήλ 24 από τα 34 μακελειά που καταγράφηκαν και δεν έμεινε ούτε ένα χωριό που να μην θρήνησε, που να μην γνώρισε την καταστροφή ή και την τρομοκρατία. Είναι αναμφίβολο πως όλα όσα διέπραξε το Ισραήλ κατατάσσονται μέσα σε ένα σχέδιο και μια πολιτική που σκοπός της είναι η τρομοκρατία των κατοίκων και η ώθηση τους μακριά από τα χωριά τους για να μπορέσουν να κατάσχουν τα κτήματα και τις περιουσίες τους. Αυτή ήταν η μαρτυρία χιλιάδων επιζώντων.

Η Λύση όμως δεν άκουσε, δεν πείστηκε. Τα Τελευταία χρόνια, έχουν εμφανιστεί διάφορες αναφορές ισραηλινών ιστορικών οι οποίοι είχαν πρόσβαση στα ισραηλινά αρχεία όπου αποδεικνύεται η αλήθεια των μακελειών, γεγονός που βέβαια αποδίδουν οι ισραηλινοί στις ανάγκες του πολέμου. Αυτή η θεωρία χάνει σιγά σιγά την αξιοπιστία της, δεδομένου ότι τα μακελειά επαναλαμβανόταν σταθερά και υπό όλες τις συνθήκες και υπήρχαν σαφέστατες εντολές προς όλους τους στρατιωτικούς ηγέτες να αφανίσουν τους κατοίκους.

Τελευταία έχουν ανοίξει επίσης οι φάκελοι των παρακολουθητών της ανακωχής που επιβεβαιώνουν το θέμα αυτό.

Πράγματι αναφέρεται ότι «ήταν τόσα τα μακελειά που δεν έχουμε ούτε το χρόνο ούτε και τη δυνατότητα να ερευνήσουμε όλες αυτές τις κτηνωδίες»Οι αραβικές χώρες όμως έχασαν την δύναμη να μάχονται και δεν μπόρεσαν να γεφυρώσουν τις μεταξύ τους διαφορές και να ακολουθήσουν μία μοναδική ηγεσία. Γι'αυτό και βιάστηκαν να υπογράψουν την ανακωχή με το Ισραήλ, πρώτη η Αίγυπτος, μετά η Ιορδανία, ο Λίβανος και τελικά η Συρία. Και αφού υπογράφηκαν οι συμφωνίες, κατέκτησε το Ισραήλ χωρίς ούτε έναν πυροβολισμό, όλο το νότιο τμήμα μέχρι την Ουμ Ρασρας (τωρινή Ιλατ Αλαν), και ύψωσε τη σημαία της στον Κόλπο της Άκαμπα. Καθώς οι διαπραγματεύσεις για ανακωχή συνεχίζονταν, παραιτήθηκε ο Βασιλιάς Αμπντουλλάχ από 436 τ.χλμ. στο εύφορο και πυκνό κατοικημένο μικρό τρίγωνο και η Αίγυπτος αποσύρθηκε από την περιοχή Φαλούζα χωρίς όμως να παραδώσουν τα όπλα. Ο Γκαμάλ Αμπντουλ Νάσερ ήταν ένας από τους αξιωματικούς του Αιγυπτιακού στρατού. Μ'αυτό ξεπέρασε το Ισραήλ τα όρια που έθεσε το σχέδιο διαμελισμού της Παλαιστίνης προς όλες τις κατεύθυνσης, καταλαμβάνοντας το 87% των Παλαιστινιακών εδαφών, 24% περισσότερο από τα προβλεπόμενα στο σχέδιο διαμελισμού. Κατάκτησε το Κεντρικό Ζαλίλ που ήταν αραβικό, ένα τρίγωνο που της εξασφάλισε την πρόσβαση στα Ιεροσόλυμα μέσω
Ελ Λάντ και Ελ Ράμλα, παρόλο που τα Ιεροσόλυμα ήταν διεθνές έδαφος και δεν υπήρχαν Άραβες στα περίχωρα, βάσει της απόφασης διαμελισμού. Νότια, εξαπλώθηκε το Ισραήλ προς την Νεκρά θάλασσα, κατέκτησε την αραβική πόλη Μπίρ Ελ Σάμπα και το εν τρίτο του μικρού τομέα της Γάζα. Το Ισραήλ έχει λοιπόν κατακτήσει 6.300 τ.χλ. εκτός σχεδίου διαμελισμού, κατακτώντας δώδεκα φορές περισσότερα εδάφη απ'αυτά που κατείχε το 1948. Αυτό και αν ήταν κέρδος!

Σε ανθρώπινο επίπεδο, η Νάκμπα άφησε περίπου 900.000 πρόσφυγες που προέρχονταν από 531 χωριά ή πόλεις. Αυτοί οι πρόσφυγες κατέφευγαν νότια στο τμήμα που έμεινε της Γάζα, ανατολικά στο μέρος που έγινε γνωστό ως Δυτική Όχθη και βόρεια, προς την Συρία και το Λίβανο. Και έμεινε η Νάκμπα, το μαύρο στίγμα των Αράβων, για την οποία έχουν πληρώσει ηγέτες και κυβερνήτες με την ζωή τους, έπεσαν θρόνοι και ανατράπηκαν .... και πληρώνουν μέχρι σήμερα 5.000.000 πρόσφυγες, στην Παλαιστίνη, στην γύρο της περιοχή, και στην διασπορά.

Το μοίρασμα των λαφύρων Είναι ιστορικά πρωτάκουστο να εισβάλλει η ξένη μειονότητα σε μια χώρα όπου οι ντόπιοι είναι υπεράριθμοι, με την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη ξένων χωρών, να διώξει τους κατοίκους και αφανίσει τα ίχνη τους όπως έγινε στην Παλαιστίνη. Το Ισραήλ μοίρασε τα ωραία σπίτια των δυτικών Ιεροσολύμων, της Χάιφα και άλλων πόλεων στους εξέχοντες κυβερνητικούς παράγοντες και απορρόφησε εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίων από αραβικά κράτη στα υπόλοιπα σπίτια. Όσο για τα χωριά, έχει προβεί στην κατεδάφιση τριών τετάρτων των σπιτιών. Ένα από τα πιο συγκινητικά θεάματα είναι να δει κανείς τους πρόσφυγες, αφού γέρασαν, να πάνε τα παιδιά και τα εγγόνια τους και να επισκέπτονται τα μέρη όπου υπήρχαν κάποτε τα χωριά τους, να τους γνωρίζουν την

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (3)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (4)

πατρίδα τους, όπως την έχουν χαραγμένη στην μνήμη και στην καρδιά, και να ξαναχτίζουν την εικόνα από ένα δέντρο, έναν τοίχο, σπαρμένα εδώ και εκεί στο τοπίο και να ανακαλύψουν πως είναι ακόμα ζωντανή στην καρδιά τους και των παιδιών τους. Γυρεύουν τους τάφους των προγόνων τους και τους βρίσκουν σπαρμένους εδώ και εκεί, με ρατσιστικές επιγραφές. Βλέπουν με αγανάκτηση και αποδοκιμασία το Τζαμί τους να έχει μετατραπεί σε μουσείο, εστιατόριο ή χωματερή.
Η Γεωγραφική Αφάνιση Πέτυχε ο σιωνισμός να καταλάβει το έδαφος, έδιωξε τους κατοίκους και τους καταδίκασε στην προσφυγιά σε όλα τα μέρη του κόσμου, σε ένα επιχείρημα που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως γεωγραφική αφάνιση. Όμως δεν κατάφερε να αφανίσει τον Παλαιστινιακό λαό. Είναι ζωντανός και κατά το πλείστον, ενωμένο και δεν κατρακύλησε όπως έκαναν άλλα έθνη πριν από αυτόν που υπέστησαν πολύ μικρότερες καταστροφές. Τι έγινε στην γη; Το Ισραήλ ύφανε ένα δίκτυο νόμων και νομοθεσιών να την προστατέψει από την παγκόσμια αποδοκιμασία. Καταρχήν, έθεσε όλα τα αραβικά κτήματα υπό την «εποπτεία για τις περιουσίες των απόντων», και στη συνέχεια προχώρησε στην κατάσχεση των κτημάτων αυτών ως κρατική περιουσία.

Θεωρήθηκε ο πρόσφυγας στις αραβικές χώρες, ο οποίος εξαναγκάστηκε σε φυγή με τη βία και τη κτηνωδία, τουρίστας. Και θεωρήθηκε και ο Παλαιστίνιος που παρέμεινε στη χώρα του, απών αν για κάποιο λόγο πήγαινε να επισκεφθεί σε γειτονική χώρα κάποιο συγγενή, ακόμα και αν αυτή η χώρα απείχε μόνο ένα χιλιόμετρο από τον τόπο του. Αν και πάλι ήθελε να πάρει κάποια μέρη όπου οι κάτοικοι παρέμεναν, απλά ανακοίνωνε πως η περιοχή ήταν σε περιορισμό για λόγους ασφαλείας, διέταζε την εκκένωση της και θεωρούσε τους κατοίκους απόντες. Αυτό ακριβώς έγινε και στα χωριά Ίκρατ και Μπιρ'αμ. Οι κάτοικοι των δύο χωριών έλαβαν την εντολή να εκκενώσουν την περιοχή για δύο μόνο βδομάδες και επέστρεψαν μετά από 52 χρόνια. Οι περισσότεροι μπορεί να μην γνωρίσουν ότι υπάρχουν Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στο ίδιο το Ισραήλ διότι θεωρήθηκαν απόντες από τα μέρη τους παρόλο που έχουν ισραηλινή υπηκοότητα 250.000 δηλαδή το εν τέταρτο των Παλαιστινίων που μένουν στα εγχώρια. Το δεύτερο βήμα του Ισραήλ ήταν να σχηματίσει μια «επιτροπή ανάπτυξης» με το δικαίωμα να εκμεταλλευτεί τα Παλαιστινιακά εδάφη, να τα νοικιάσει και να τα εκμεταλλευτεί προς αποκλειστικό όφελος των Εβραίων. Η Εποπτεία για τα κτήματα των απόντων μετέφερε τα εν λόγω κτήματα στην επιτροπή αυτή η οποία με την σειρά της τα παρέδωσε σε ένα τρίτο στάδιο στην «Ισραηλινή Διαχείριση των Κτημάτων» η οποία ανέλαβε τα κτήματα των προσφύγων αφού τα πρόσθεσε στα κτήματα που ανήκουν στο Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο, (το 1999, προέκυψε μία διαφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και το Ταμείο. Ως συνέπεια, τα κτήματα του ταμείου αποσπάστηκαν και έγιναν ανεξάρτητα).Το Ισραήλ εκμίσθωσε τα Παλαιστινιακά κτήματα στα Κιμπούτς και τα Μοσαφ (χωριά-συνεταιρισμοί) με συμβόλαια διάρκειας 49 ετών, ανανεώσιμα, υπό τον όρο να μην νοικιάσουν με την σειρά τους αυτά τα χωριά σε κανέναν Άραβα και να μην επιτρέψουν σε Άραβα να εκμεταλλευτεί ή να εργαστεί σε αυτά τα κτήματα.

Οι περισσότεροι ισραηλινοί στρατιώτες μεγάλωσαν στα Κιμπούτς, σε μία κοινότητα όπου κανείς δεν είχε προσωπική περιουσία και όλοι συνεργάζονταν στην ανατροφή των παιδιών και στην δουλειά. Ήταν ένα εργοστάσιο απ'όπου έβγαιναν τα παιδιά του Ισραήλ αφοσιωμένα, με σιωνιστικές αρχές και ρατσιστικές προς τους Άραβες αντιλήψεις. Με τον καιρό, η σημασία των αρχών αυτών χάθηκε και πολλοί εγκατέλειψαν τα κιμπούτς και μεταφέρθηκαν στις πόλεις. Το αποτέλεσμα ήταν να καταχρεώνονται τα κιμπούτς και να προσφύγουν σε άλλες επικερδής δραστηριότητες όπως την ελαφριά βιομηχανία ή τον τουρισμό. Σήμερα στα κιμπούτς ζει το 2% μόλις των κατοίκων του Ισραήλ. Αυτή η επίλεκτη ομάδα, με το τεράστιο κύρος στο στρατό και το Κνέσετ κατέχει 18. 000 τ.χλμ. που ανήκουν στους πρόσφυγες των καταυλισμών. Τα κιμπούτς καταναλώνουν το 70% του νερού στο Ισραήλ, 30% του οποίου κλέβουν από τους Άραβες, για να παράγουν μόλις το 3% της συνολικής εθνικής παραγωγής. Η κραυγαλέα αντίθεση μεταξύ 5.000.000 προσφύγων και 200.000 ατόμων που ζουν στα κιμπούτς και χαίρονται ένα Ψηλό επίπεδο ζωής χάρη στην περιουσία αυτών των 5.000.000 προσφύγων, είναι αδύνατο να οδηγήσει στην ειρήνη, ακόμα και αν επιβληθεί με τη βία. Υπάρχει και μια ακόμα πιο οδυνηρή αντίφαση. Σήμερα, στο τμήμα της Γάζα υπάρχουν 1.250.000 πρόσφυγες, με πυκνότητα κατοίκησης 4000 ανθρώπων ανά τ . χλμ., που βλέπουν μέσα από το αγκαθωτό συρματόπλεγμα τους Ισραηλινούς να χαίρονται τα κλεμμένα κτήματα τους, με μία πυκνότητα πληθυσμού που δεν υπερβαίνει τα 6 άτομα το τ.χλμ. Το ερώτημα που επιβάλλεται είναι το εξής: που βρίσκονται οι Εβραίοι του Ισραήλ; Ζουν ακόμα στις περιοχές που ήταν και πριν το 1948. Δεν μπόρεσε ο σιωνισμός να τους μετατρέψει σε αγρότες. Οι περισσότεροι έμειναν σε αστικά κέντρα και ασχολούνται με οικονομικές, εμπορικές και βιομηχανικές δραστηριότητες. Από τις ισραηλινές στατιστικές φαίνεται πως το 78% των Εβραίων κατοικούν το 15% του Ισραήλ ενώ οι υπόλοιποι 22% μοιράζονται ως εξής: 19% στα Παλαιστινιακά εδάφη, και σε Παλαιστινιακές πόλεις όπως τα Ιεροσόλυμα, Γιάφα, Χάιφα, Ναζαρέτ, Ελ Αάντ, Ελ Ράμλα, Μπίρ Ελ Σάμπα, Ελ Μάζνταλ Ασκαλαν και η χούφτα που μένει ζουν στα κιμπούτς και τα χωριά-συνεταιρισμούς. Αυτή η αποτυχία των σιωνιστών οδήγησε στις διάφορες προτάσεις νόμων από τον Σαρόν και τον Ραφαήλ Ήταν ώστε να επιτραπεί η «πώληση» μερικών εκτάσεων σε οικοδόμους για την ανέγερση κτιρίων προς πώληση σε Εβραίους απ'όλο τον κόσμο αντί αποζημίωσης στους κατοίκους των κιμπούτς στο ποσοστό των 24% της τιμής πώλησης κτημάτων που δεν τους ανήκουν καν. Από την πώληση των Παλαιστινιακών κτημάτων αυξήθηκε ο προϋπολογισμός του κράτους κατά ένα δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως από το 1997. Και ο νοικοκύρης είναι ακόμα στην διασπορά! Η επιστροφή είναι δυνατή.

Έχουν λοιπόν οι πρόσφυγες το δικαίωμα της επιστροφής; Μπορούν να επιστρέψουν; Η απάντηση είναι: το δικαίωμα της επιστροφής είναι ιερό, νόμιμο και εφικτό. Ιερό επειδή ζει στην ψυχή κάθε Παλαιστινίου είτε είναι γέρος είτε παιδί, ακόμα με την πάροδο μισού αιώνα. Το δικαίωμα της επιστροφής είναι η φλόγα που φωτίζει την νύχτα στην οποία ζουν.

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (4)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (5)

Είναι εφικτό αφού τα περισσότερα Παλαιστινιακά εδάφη είναι ακόμα έρημα ή κατοικούνται κυρίως από Παλαιστίνιους. Αυτά φανερώνουν οι δημογραφικές έρευνες οι οποίες βασίζονται στις ισραηλινές στατιστικές. Βάσει αυτών των δεδομένων, αν υποθέσουμε πως επιστρέφουν στο Ζαλίλ όλοι οι πρόσφυγες που βρίσκονται στο Λίβανο, δεν θα είχε κανένα αντίκτυπο στην παρουσία των Εβραίων στη κεντρική περιοχή. Η διαφορά για τους Εβραίους θα ήταν της τάξης του 1%. Και αν επιστρέφουν και οι πρόσφυγες της Γάζα στα σπίτια τους στο νότο, αυτή η διαφορά Θα ήταν της τάξης του 5% στην κεντρική περιοχή. Είναι πράγματι πολύ οδυνηρό να γνωρίζουμε πως ο αριθμός των προσφύγων του Λιβάνου και της Γάζα είναι ακριβώς ο αριθμός των Ρώσων προσφύγων που απορρόφησε το Ισραήλ με μεγάλη ευκολία στην δεκαετία του 90.Είναι πράγματι θλιβερό να μην κατανοούν η περισσότεροι υπεύθυνοι ότι είναι εφικτή η επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους στο Ισραήλ, βάσει των αποτελεσμάτων σοβαρών δημογραφικών μελετών. Και να δέχονται ευκολόπιστα τα παραμύθια του Ισραήλ περί υπερπληθυσμού και εξαφανισμένα όρια ιδιοκτησίας. Πρόκειται εδώ για ψέματα και σκοπιμότητες που εύκολα απορρίπτονται από μία σοβαρή μελέτη. Σήμερα έχουμε εκατοντάδες βρετανικούς χάρτες που ορίζουν ξεκάθαρα τα σύνορα των αραβικών εδαφών και τις εκτάσεις σε όλα τα χωριά και τις πόλεις. Έχουμε επίσης τα αρχεία των Ηνωμένων Εθνών. Περίπου μισό εκατομμύριο αρχείων που αποδεικνύουν την κυριότητα του κάθε ατόμου, την έκταση της προκείμενης κυριότητας και την τοποθεσία της. Και με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των δορυφόρων είναι δυνατό να γυρίσει το κάθε μέτρο στον ιδιοκτήτη του. Και δεν χρειάζεται να αποδείξουμε πως υπάρχει αρκετός χώρος για την επιστροφή των προσφύγων ούτε και να ορίσουμε τον τόπο όπου ήταν τα σπίτια ή τα κτήματα τους. Το ανθρώπινο δικαίωμα να επιστρέψει στο σπίτι του και το απαραβίαστο της ιδιωτικής περιουσίας είναι ένα βασικό δικαίωμα σύμφωνα με της Διεθνής Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που δεν χάνεται με την πάροδο του χρόνου.

ούτε ως αποτέλεσμα της καταπάτησης του από τους κατακτητές ή από όποια ξένη ηγεμονία Δεν δύναται να επιβάλλουμε στον νοικοκύρη να αποδείξει τα δικαιώματα του στον ξένο κατακτητή ή τον Εβραίο μετανάστη που έρχεται από παντού να κατοικήσει στο σπίτι αυτό. Πολύς κόσμος στην δύση δέχονται την πρόφαση να παραμείνει το Ισραήλ χωρίς Άραβες και να αποτελούν οι Εβραίοι την απόλυτη πλειοψηφια των κατοίκων. Αυτή η ρατσιστική αντίληψη δεν συγκρίνεται με τίποτα εκτός ίσως με εκείνη που υποστηρίζει πως στη Ν. Αφρική επιβάλλεται να επικρατήσει το Απαρτχάιντ. Μια τέτοια πρόφαση είναι παράνομη και ανήθικη καθώς και μη πρακτική αφού το ποσοστό των Εβραίων στα Παλαιστινιακά εδάφη ανάμεσα στον Ιορδάνη ποταμό μέχρι την Μεσόγειο είναι 55% ενώ το 45% είναι Άραβες. Και είναι μόνο θέμα χρόνου ώσπου αυτό το ποσοστό να μεταβληθεί, διότι η αύξηση του πληθυσμού των Παλαιστινίων υπερβαίνει ετησίως τα 3,5% κατά αρκετές μονάδες ενώ η φυσική αύξηση του Εβραϊκού πληθυσμού δεν υπερβαίνει το 1,5% ετησίως στην οποία προστίθεται το ποσοστό των μεταναστών, όπως έγινε στην δεκαετία του 90, όποτε διπλασιάζεται αυτό το ποσοστό. Η μετανάστευση αυτή όμως δεν είναι σταθερή ούτε και αστέρευτη. Είναι Λοιπόν παράνομη, ανήθικη και αντί-λειτουργική αυτή η αποκρουστική ρατσιστική στάση .

Το μέλλον είναι δύσκολο και υπόσχεται πολλά Ας δούμε την κατάσταση όπως απεικονίζεται στη αρχή του 21ου αιώνα. Ισραήλ εγκατέλειψε το Σινά που κατέκτησε δυο φορές με αντάλλαγμα να αναλάβει η Αίγυπτος, το μεγαλύτερο αραβικό κράτος, την υποχρέωση να μην επέμβει πλέον στρατιωτικά στον Παλαιστινιακό αγώνα για την επανάκτηση της Παλαιστίνης, διατηρώντας όμως το δικαίωμα να τοποθετηθεί πολιτικά με τους Άραβες. Η Ιορδανία σύναψε ειρήνη με το Ισραήλ, θεσμοποιώντας πλέον τις συμφωνίες που είχαν μαζί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αφήνοντας την Δυτική Όχθη στα χέρια του Ισραήλ. Επίσης, διαπραγματεύεται το Ισραήλ με την Συρία και το Λίβανο μαζί, μετά την δυνατή πολιτική στάση της Συρία και την δυνατή στρατιωτική αντιμετώπιση στον Λίβανο. Η κάθε χώρα όμως συζητάει τα συμφέροντα της. Και βρίσκουμε την Παλαιστίνη και τους Παλαιστίνιους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της σκανδαλώδης Συμφωνίας του Όσλο. Εδώ μιλάμε για διχασμό αντί συμφωνία. Πράγματι, η συμφωνία του Όσλο αφαίρεσε από τους Παλαιστίνιους την νομιμότητα που τους παρέχει το παγκόσμιο δίκαιο και τους άφησε έρημους, να υποστούν την αδικία του δυνατού στον αδύναμο. Δεν πιστεύουμε πως αυτή η συμφωνία θα γίνει ποτέ αποδεκτή, ούτε από την ομοφωνία του Παλαιστινιακό λαού ούτε από τους πρόσφυγες που βρίσκονται ακόμα εκτός Παλαιστίνης και μακριά από την ισραηλινή εξουσία, και ανέρχονται στο 71% των προσφύγων. Όσον αφορά τα εδάφη των Παλαιστινίων που έμειναν στα κατεχόμενα το 1967, στην Δυτική Όχθη (21% της Παλαιστίνης) και το τμήμα της Γάζα (1 % της Παλαιστίνης), δεν έπαψε το Ισραήλ να τα ροκανίζει κομμάτι κομμάτι μέχρι που καταβρόχθισε περισσότερο από την μισή Δυτική Όχθη και το μισό τμήμα της Γάζα. Όσον αφορά εκείνους που έμειναν στα κατεχόμενα του 1948 και έχουν ισραηλινή υπηκοότητα, το Ισραήλ έχει κατάσχει πάνω από τις μισές τους περιουσίες. Έχει όμως ξυπνήσει μέσα τους το πατριωτικό αίσθημα. Μέχρι το 1966, το Ισραήλ τους θεώρησε αιχμάλωτους πολέμου. Τώρα όμως, έχουν ανακτήσει τις ελπίδες τους και έχουν οργανωθεί σε κόμματα και οργανωθεί σε κόμματα και ομάδες που επιβεβαιώνουν την ταυτότητα τους και την ιστορική και γεωγραφική τους κληρονομιά. Οι πρόσφυγες λοιπόν βρίσκονται σήμερα σε χειρότερη μοίρα από τότε που έγινε η Νάκμπα αφού ούτε ο εικονικός πόλεμος, ούτε η ψεύτικη ειρήνη δεν τους επανέφεραν τα δικαιώματα τους. Και τους ζητάνε τώρα, υπό το όνομα της ειρήνης, να εγκαταλείψουν αυτά τα δικαιώματα! Υπόμεναν 52 χρόνια στην διασπορά, αγωνίστηκαν, αντιστάθηκαν, πέρασαν από τα πυρά πέντε πολέμων για να δηλώνουν μετά απ'όλα αυτά πως δεν έχουν ούτε πατρίδα ούτε δικαίωμα ούτε ιστορία! Να δεχτούν πως όλα αυτά αποτελούν μια φαντασίωση όπως θέλουν αυτοί που μιλάνε δήθεν για την ειρήνη και πως όποιος φωνάζει «η Ιερουσαλήμ είναι αραβική» είναι είτε τρελός είτε τρομοκράτης και πρέπει να τον κυνηγάει κάθε οργάνωση και κυβέρνηση που αγαπάει την ειρήνη!

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (5)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (6)

Και έτσι βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο σημείο που ήμασταν μισός αιώνα πριν. Ένας λαός που αγωνίζεται κάτω από το βάρος του κατακτητή που λέγονταν Βρετανία και σιωνισμός και να τον κυνηγάει κάθε οργάνωση και κυβέρνηση που αγαπάει την ειρήνη! έγινε Ισραήλ. Το δυνατό κράτος που δεν εγκατέλειψε ποτέ την υπεροχή του. Ορίστε ο Παρακ που δηλώνει καθημερινά πως πρέπει να «χωριστούμε σωματικά από τους Παλαιστίνιους» πράγμα που σημαίνει «φυλετική εξόντωση» ή να πάρουμε τα εδάφη τους και να τους εξορίσουμε μακριά, δίνοντας τους άλλη υπηκοότητα ή με όποιο άλλο τρόπο γεωγραφικής αφανίσεις. Αυτός είναι ο σιωνισμός, αυτός ήταν και αυτός θα παραμείνει. Από την άλλη μεριά, παρόλες τις σύμφορες, έχουμε έναν Παλαιστινιακό λαό ακόμα ενωμένο και όρθιο, έτοιμο να παλέψει για τα δικαιώματα του μέχρι να επιστρέψει στην πατρίδα του. Και δεν θα υπάρξει πραγματική ειρήνη αν δεν γυρίσουμε στην πατρίδα μας. Λεν τίθεται αμφιβολία σ'αυτό. Και το μόνο που παραμένει είναι να καταγράψει η ιστορία πόσα θύματα θα χρειαστούν ακόμα μέχρι να πραγματοποιηθεί αυτό το δικαίωμα: Η Επιστροφή.

Το Ολοκαύτωμα...
Ένας Μύθος Ύποπτη συνεργασία μεταξύ σιωνισμού και ναζισμού
Από τον Αρφα Αμπντο Αλι
Το Ολοκαύτωμα... Ένας Μύθος

Μια επινόηση του παγκόσμιου σιωνισμού που έγινε «ο τοίχος των δακρύων» στον οποίο ο κάθε Εβραίος οφείλει να πληρώσει τον κατάλληλο φόρο από κλάμα και πένθος. Αυτή η επινόηση έχει επίσης βαρύνει την παγκόσμια συνείδηση εδώ και μισό αιώνα. Δεν ήταν ο Ροζέ Ζαρουδή, ο γνωστός Γάλλος φιλόσοφος και διανοούμενος, ο πρώτος που ξεσκέπασε την απατεωνιά των σιωνιστών! Αλλά ούτε και ο Βρετανός ιστορικός «Ντέιβιντ Έρβινγκ» - ο οποίος δικάστηκε ο τελευταίος!! Η ιστορία του Ντέιβιντ ξεκίνησε στην πραγματικότητα το 1992, όταν έπεσε θύμα κακολογήσεις και διωγμού επειδή άρχισε να αμφιβάλλει για της φτιαχτές ιστορίες του ολοκαυτώματος. Εκείνη την χρονιά τον έδιωξαν από τον Καναδά με δικαστική απόφαση, με την πρόφαση ότι εισήλθε στην χώρα «με παράνομο τρόπο απόφαση με την οποία έπρεπε να πληρώσει 10.000 γερμανικά μάρκα επειδή «αμφέβαλε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας»! Ο Έρβινγκ δικάστηκε στο Λονδίνο, με βάσει του νόμου που πέτυχαν το Ισραήλ και οι σιωνιστικές δυνάμεις να εκδώσουν στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Βάσει του νόμου αυτού, ο κάθε άνθρωπος που αμφιβάλλει την αλήθεια του «μύθου» δικάζεται και τιμωρείται!!0 Αυστριακός συγγραφέας «ΖΙΡΟ ΧΟΝΣΙΚ» δικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκισης για τα άρθρα του στο περιοδικό «ΗULΤ» όπου αρνήθηκε πως υπήρχαν «θάλαμοι αερίων» στα στρατόπεδα των ναζί! Ο Ζαρουντί αντιμετώπισε πολλές αγωγές που υπέβαλλαν Εβραϊκές οργανώσεις μετά την έκδοση του βιβλίου του «Οι μύθοι που εδραίωσαν την Ισραηλινή πολιτική» τον Δεκέμβριο του 1995 όπου διαψεύδει τον μύθο των «φούρνων αερίου» επισημαίνοντας ότι «είναι αδύνατη η πραγματοποίηση της ιδέας αυτής από τεχνική άποψη, ότι κανείς «ς σήμερα δεν έχει εξηγήσει πως δουλεύουν αυτοί οι φούρνοι ούτε υπάρχει απόδειξη για την ύπαρξη τους, και όποιος έχει μια τέτοια απόδειξη, ας έρθει να το πει»!Πολλοί Ερευνητές και ιστορικοί στην Ευρώπη και την Αμερική δολοφονήθηκαν ή υπέστησαν ηθική επίθεση, διωγμούς και φυλάκιση μόνο και μόνο επειδή εξέφρασαν την γνώμη τους στην ολέθρια αφάνιση των Εβραίων από τους Ναζί ή επειδή διατήρησαν «εκπληκτική σιωπή»! Παρόλο που το θέμα αυτό ανήκει στην «ιστορία» και υποτίθεται πως είναι ανοιχτό για κάθε είδος έρευνα και εικασία και δεν ανήκει στον τομέα των «θρησκευτικών πιστεύω» που πρέπει να περιβάλλεται με σεβασμό! θα μιλήσω πιο εκτεταμένα για την υπόθεση «Χένρι Ροκ», Γάλλου ιστορικού και ερευνητή στο τέλος αυτού του άρθρου. Ο Διεθνής Σιωνισμός καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για την διατήρηση της «αιώνιας μνήμης» των Εβραίων, και τη χρησιμοποιεί σαν μοχλό που κινεί το εθνικό αίσθημα και εδραιώνει τις θρησκευτικές παραδόσεις που ήταν πάντοτε βασισμένες στην θλίψη και τα δεινά που καταγράφονται στην Εβραϊκή ιστορία. Για τα θύματα των Ναζί αφιερώνεται μια «μέρα πένθους» στις 27 Απριλίου κάθε χρόνο όποτε σε ολόκληρο το Ισραήλ χτυπάει ο συναγερμός για δύο ολόκληρα λεπτά στην διάρκεια του πρωινού και σταματάει τελείως η ζωή, συγκεντρώνονται αφανίστηκε εκείνη την εποχή, όπου παρουσιάζονται μελέτες για τη ζωή και την ιστορία αυτής της ομάδας.

Διαδεδομένα Ψέματα Κάποιοι από μας ίσως θυμούνται ή έχουν διαβάσει για το ραδιοφωνικό σταθμό «30Κ» της Μελβούρνης, Αυστραλία, το οποίο αποτελείται από διάφορους οργανισμούς με πολλές πολιτικές κατευθύνσεις ενωμένη μόνο με την αντίληψη πως πρέπει να βοηθήσουν τις πιο φτωχές τάξεις και να πολεμήσουν τον φανατισμό και τον ρατσισμό. Στην δεκαετία του 70, μερικές εκπομπές έθιξαν το θέμα της συνεργασίας σιωνιστών ναζί, πράγμα που παρακίνησε το Εβραϊκό συμβούλιο στην Μελβούρνη να καταθέσει μήνυση κατά του εν λόγου σταθμού. Το πιο βαρύ πράγμα με το οποίο ασχολήθηκε ο σταθμός ήταν: η υπόθεση «Ρόδολφ Κίστνερ», πρόεδρος του Εβραϊκού συμβουλίου στην Ουγγαρία, στα πρόθυρα του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου πήρε το διδακτορικό του στην Νομική και ήταν φανατικός σιωνιστής. Ο άνθρωπος που ξεσκέπασε τον ρόλο που έπαιξε στην υπόθεση αυτή είναι ο Λ. Ρόδολφ Φάρμπα στο Βρετανικό Συμβούλιο Ιατρικών Ερευνών, ένας από τους λιγοστούς επιζώντες του Άουσβιτς και αναφέρει στις αναμνήσεις του, που εκδόθηκαν το 1961 στην εφημερίδα «London Daily Herald»: «Είμαι Εβραίος και όμως κατηγορώ μερικούς από τους Εβραίους ηγέτες για τις πιο αισχρές πράξεις του πολέμου. Αυτή η κατηγορία προδοτών ήξερε τι συνέβαινε στα αδέλφια τους αλλά προτίμησαν να εξαγοράσουν τη ζωή τους με τη σιωπή! Ανάμεσα τους και ο Δ. Κίστνερ, πρόεδρος του συμβουλίου. Επίσης, την «στενή σχέση μεταξύ τον Δ. Κίστνερ και τον Αδολφ Ιχμαν επιβεβαιώνουν οι εξομολογήσεις του ιδίου του Ιχμαν, μετά την γνωστή απαγωγή του και την εκδίκαση του, που είπε«Εμπιστευόταν απόλυτα ο ένας τον άλλον. Κατά τις ομιλίες μας, κάπνιζε μανιωδώς τα αρωματικά του τσιγάρα, τα οποία έπαιρνε από την ασημένια θήκη και άναβε με το χρυσό αναπτήρα. Η συμπεριφορά του ήταν επιφυλακτική και έμοιαζε τέλειος αξιωματικός της Γκεστάπο! Το πρώτο του μέλημα ήταν: να επιτραπεί σε μία εκλεκτή ομάδα Εβραίων της Ουγγαρίας να μεταναστεύσει στο Ισραήλ»!Είναι αξιοσημείωτο πως ο κύριος στόχος των σιωνιστών ήταν αυτή «η επιλογή των εκλεκτών» για την ίδρυση του Εβραϊκού κράτους και όχι να σώσει τους Εβραίους πρόσφυγες! Την σιωνιστική φιλοσοφία όρισε ο Μπεν Γκουριόν: «η επιλογή μερικών Εβραίων οι οποίοι θα έχουν το καθήκον να συντονίζουν την επιχείρηση μετανάστευσης των Εβραίων στην Παλαιστίνη από τους νέους που γνωρίζουν τι σημαίνει εθνική Εβραϊκή πατρίδα και που έχουν την δύναμη και την ικανότητα να δημιουργήσουν εκείνες τις απαραίτητες οικονομικές καταστάσεις που θα επιτρέψουν την συνέχεια της μετανάστευσης»!Και συνεχίζουμε να παρακολουθούμε πώς καταφέρνουν οι ηγέτες των σιωνιστών να χειρίζονται με επιδεξιότητα το πολιτικό παιχνίδι , ειδικά όταν είναι τόσο βρώμικο!

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (6)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (7)

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι το σιωνιστικό κίνημα έχει ως σκοπό του την προστασία όλων των Εβραίων από τον «αντισημιτισμό». Τα παγκόσμια γεγονότα αντικρούουν αυτόν τον ισχυρισμό και επιβεβαιώνουν την στενή συνεργασία ανάμεσα στους ηγέτες των σιωνιστών και τους εχθρούς των Σημίτων, από την πρώτη κιόλας στιγμή της ίδρυσης τους. Οι ηγέτες είχαν καταλάβει πως δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν την Παλαιστίνη όσο οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο αρνούνται να φύγουν από τις πατρίδες τους, όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν προς μία άλλη πατρίδα με την οποία δεν τους δένει τίποτα, και έβλεπαν τον αντισημιτισμό σαν «ένα ωφέλιμο φαινόμενο για την διατήρηση της Εβραϊκής οντότητας».Για τους λόγους αυτούς, δεν δίστασαν να βάλουν το χέρι στο χέρι των αντισημιτών για να οργανώσουν και να εκτελέσουν τις επιχειρήσεις αφανίσεις των Εβραίων, ώστε να τους αναγκάζουν να προσφύγουν στα μέσα μεταφοράς που είχε ετοιμάσει το Εβραϊκό πρακτορείο και να μεταναστεύσουν στην χώρα που ονόμασαν «γη της επαγγελίας».

Και είναι πλέον γνωστό πόσα χρήματα έχουν ξοδευτεί για να δυναμώσει το αντισημιτικό κύμα, ώστε όλο και περισσότεροι Εβραίοι να γίνουν πρόσφυγες και να πάνε στην Παλαιστίνη. Η συμμαχία των σιωνιστών με τους αντισημίτες δυνάμωσε στο σημείο που οι σχέσεις με τις φασιστικές κυβερνήσεις των Γερμανίας και της Ιταλίας έγιναν πολύ στενές. Πράγματι, το 1923, έγινε μία συνάντηση μεταξύ του Χαϊμ Ουάιζμαν πρόεδρο της διεθνούς σιωνιστικής οργάνωσης και του Ντούτσε Μουσολίνι, ο οποίος τον διαβεβαίωσε για την πρόθεση του να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους σιωνιστές να πάρουν την Παλαιστίνη και να τη μεταμορφώσουν σε Εβραϊκό κράτος. Δήλωσε επίσης την διάθεση της κυβέρνησης του να βοηθήσει τους σιωνιστές να καταστήσουν τον στόλο τους και να εκπαιδεύσουν τους αεροπόρους! Και συνεχίστηκαν αυτές οι συναντήσεις με τον Μουσολίνι. Σε μία συνάντηση με τον Γκόλντμαν στις 13 Νοεμβρίου του 1934, ο Μουσολίνι επιβεβαίωσε την στάση του απέναντι στο σιωνιστικό σχέδιο και έδωσε την συγκατάθεση του για την ίδρυση του «Διεθνούς Εβραϊκού Συνεδρίου» που πρότεινε ο Γκόλντμαν. Όταν έφτασε ο Χίτλερ ο μεγαλύτερος αντισημίτης στην ύψιστη εξουσία της Γερμανίας, αντί αυτό να προκαλέσει τους φόβους των σιωνιστών, όπως θα ήταν αναμενόμενο, εκείνοι είδαν στο γεγονός αυτό να έχουν οι Ναζί την εξουσία σε μία από τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης - την χρυσή ευκαιρία για να εξουσιάσουν τους Εβραίους στην Ευρώπη και να τους ωθήσουν στην μετανάστευση στην Παλαιστίνη. Έχει αποδειχτεί πως οι αρχηγοί του σιωνισμού είχαν πολύ στενές σχέσεις με τον Χίτλερ, ακόμα και πριν φτάσει στην εξουσία, και ότι οι Νάζι λάμβαναν τεράστιες οικονομικές βοήθειες από τις τράπεζες και τα μονοπώλια των σιωνιστών που τους βοήθησαν ουσιαστικά να φτάσουν στην εξουσία. Για παράδειγμα, έχει αποδειχτεί πως οι Ναζί έλαβαν το 1929 το ποσό των 10 εκατομμυρίων δολαρίων από την σιωνιστική τράπεζα «Μέντελσον Εντ Κομπανι» στο Άμστερνταμ, και 15 εκατομμύρια το 1931. Όταν ανέλαβε ο Χίτλερ την εξουσία,το 1933, το πρώτο που έκαναν οι σιωνιστές ήταν να στείλουν 136 εκατομμύρια δολάρια.

Αναμφισβήτητα, αυτές οι οικονομικές ενισχύσεις είχαν το σκοπό να βοηθήσουν τους Ναζί οι σιωνιστικές διεθνείς οργανώσεις να χτίσουν την στρατιωτική τους δύναμη καθώς και την οικονομική, για την κατάκτηση της Ευρώπης και την αφανίσει εκατομμυρίων ανθρώπων, ανάμεσα τους και οι Εβραίοι . Αυτό εξομολόγησε ο «Ναχουμ Γκόλντμαν» στο βιβλίο του «Αυτοβιογραφία».
Η Προπαγάνδα πριν Την πραγματοποίηση Είναι αξιοσημείωτο πως πριν ξεκινήσει η πραγματοποίηση του σχεδίου Σιωνιστών-Ναζί κατά των Εβραίων, έκαναν οι σιωνιστές, σε συντονισμό με την Γκεστάπο, προπαγανδιστικές εκστρατείες πολύ εκτεταμένες όπου καταγγέλλανε τις ναζιστικές αρχές για παρακολούθηση και σύλληψη Εβραίων. Και κατόπιν εντολής του Γερενίκ, υψηλό αξιωματικό των Γκεστάπο, εστάλη μία αντιπροσωπεία στο Λονδίνο με σκοπό να κλιμακωθεί η προπαγανδιστική εκστρατεία γύρω από την «καταδίωξη και την σύλληψη» των Εβραίων στην Γερμανία.Οι σιωνιστικές οργανώσεις τυγχάνουν κάθε υποστήριξης και βοήθειας από τις ναζιστικές αρχές Ενώ έκαιγαν τα συγγράμματα του Σπινόζα και του Αϊνστάιν στην Γερμανία, οι ναζιστικές αρχές επέτρεπαν την επανέκδοση του βιβλίου του Χέρτζελ «Το Εβραϊκό Κράτος» και την ίδια ώρα που χιλιάδες φτωχοί Εβραίοι έπαιρναν το δρόμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των θαλάμων αερίου, στον εκατομμυριούχο σιωνιστή Μέντελσον απέμεναν τον τίτλο του «Αριανού πολίτη» μετά τιμής, ως ένδειξη εκτίμησης των ναζιστών ηγετών. Και ως συνέπεια της μεγάλης μετανάστευσης των Εβραίων την δεκαετία του 30 προς την Αμερική και την Αυστραλία, κατάφεραν οι σιωνιστές ηγέτες να από σπάσουν από τον πρωθυπουργό των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής μια απόφαση που απαγορεύει την είσοδο των Εβραίων μεταναστών σε σχεδόν όλες τις πολιτείες όπως πέτυχαν επίσης μια παρόμοια απόφαση από την Βρετανική κυβέρνηση ώστε να εμποδίσουν του Εβραίους να καταφύγουν στην Αυστραλία και άλλες Βρετανικές αποικίες, με εξαίρεση την Παλαιστίνη βέβαια. Και κλιμακώνονται οι προπαγανδιστικές εκστρατείες όπου υποστηρίζουν ότι ο Χίτλερ σκότωσε έξι εκατομμύρια Εβραίους είτε το εν τρίτο των Εβραίων του κόσμου! Τίθεται όμως το ερώτημα: Γιατί τήρησε αυτή τη σιωπή η Αμερικάνικη διοίκηση μπροστά σε μια τέτοια ομαδική εξόντωση των Εβραίων; Και ο διχασμός των Εβραίων της Αμερικής που δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν ένα ενωμένο μέτωπο για την αντιμετώπιση της εξόντωσης εκατομμυρίων Εβραίων όπως ισχυρίζονται παρά μόνο σχημάτισαν κάποιες επιτροπές με σκοπό την διάσωση των Εβραίων και την ανέγερση κεφαλαίων για το σκοπό αυτό. Τέτοια επιτροπή ήταν η «επιτροπή εκτάκτων περιστατικών» η οποία εξέδωσε άρθρα στις εφημερίδες όπου κατήγγειλε τις επιχειρήσεις εξόντωσης και οργάνωνε πορείες διαμαρτυρίας. Αυτές οι επιτροπές όμως αντιμετώπισαν πολλές επιθέσεις των σιωνιστικών οργανώσεων τις οποίας οι απόψεις συνοψίζονται ως εξής: πρέπει να αφήσουμε τον Χίτλερ να σκοτώσει και να αφανίσει μερικούς Εβραίους ώστε ο κόσμος όλος να καταλάβει πως μοναδική ευκαιρία για να σώσουμε τους Εβραίους είναι η ανέγερση ενός Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη! Συν τις δηλώσεις τις σιωνιστικής οργάνωσης ότι η διάσωση των Εβραίων δεν είναι δικό της καθήκον, ότι το κύριο μέλημα της είναι η Παλαιστίνη και όποτε επιχείρησε να σώσει κάποιους νεαρούς, ήθελε στην πραγματικότητα να διασώσει έναν πυρήνα για το σιωνιστικό κράτος στην Παλαιστίνη. Επομένως, δεν το έκανε για να σώσει ανθρώπινες ζωές αλλά για να πραγματοποιήσει τα σχέδια του τρομερού σιωνιστικό όνειρο! Και αυτό επιβεβαιώνει ο «Γιούρι Αβενρι», πρώην βουλευτής της Κνέσετ και Ισραηλινός Πολιτικός εισηγητής όταν λέει: Το ενδιαφέρον του σιωνιστικού κινήματος στο ολοκαύτωμα δεν ήταν καθόλου στραμμένο προς τους Εβραίους αλλά στην ίδρυση ενός Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη! Και έδειξαν οι έρευνες του Εβραίου συγγραφέα

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (7)


ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (8)

«Μοργκενστρίν» οι οποίες εκδόθηκαν σε μερικές Ισραηλινές εφημερίδες στις αρχές της δεκαετίας του 70 ότι σκοπός των ηγετών του σιωνισμού δεν ήταν ποτέ να σώσουν τους Εβραίους από τα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου, αφού ξεσκέπασε ο Μοργκενσστρίν ότι ο «Ζερνιμπούρ», ο πρόεδρος της επιτροπής για την διάσωση και μέλος της διοίκησης του Εβραϊκού πρακτορείου έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι τα χρήματα του εθνικού Εβραϊκού ταμείου πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την πραγματοποίηση του σιωνιστικού σχεδίου στην Παλαιστίνη, και δεν είναι καθόλου ανάγκη να ξοδευτούν για την διάσωση των Εβραίων από τους Ναζί...!Κατά την συνέντευξη τύπου που οργάνωσε η Ισραηλινή εφημερίδα «Μααρίφ» τ ο 1966, δήλωσε το μέλος της Κνεσέτ «Χ. Λαντάου» ότι η ηγεσία του πρακτορείου και η Εβραϊκή κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών γνώριζαν για την επιχείρηση αφάνι-σης το 1942 και όχι μόνο δεν μίλησαν αλλά κάλυψαν το θέμα και υπέβαλλαν την σιωπή σε όσους ήξεραν!

Τεκμηριωμένη εξομολόγηση Ο Αντόλφ Ιχμαν κατά την εκδίκαση του εξομολογείται επίσης την συμφωνία μεταξύ των σιωνιστών και της Γκεστάπο, όπου ανέλαβαν οι Ναζί να εξασφαλίσουν την ασφάλεια μερικών εκατοντάδων πλούσιων Εβραίων και σιωνιστών ηγετών αντί της εγγύησης των σιωνιστών να διατηρήσουν την ηρεμία και την τάξη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πρόσθεσε επίσης πως χωρίς την συνεργασία των σιωνιστών και των μελών Εβραϊκών συμβουλίων με ναζιστικές αρχές, η Γερμανία θα χρειαζόταν μια υπηρεσία πληροφόρησης εκατό φορές μεγαλύτερη από τη Γκεστάπο αλλά και έτσι να ήταν, είναι αμφίβολο αν θα ήταν σε θέση να διεκπεραιώσει χωρίς βοήθεια τις συλλογικές επιχειρήσεις αφάνισης κατά των Εβραίων, όπως έγινε στην Ευρώ-πη!Στο βιβλίο του «Η Προδοσία» λέει ο Εβραίος συγγραφέα Μπεν Χίκτ ότι εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίων συγκεντρώνονταν καθημερινά στα Γκέτο απ' όπου τους έστελναν στο στρατόπεδο του «Άουσβιτς» και άλλα στρατόπεδα του θανάτου για να εκτελεστούν, χωρίς να γνωρίζουν τη μοίρα που τους περίμενε. Είναι αξιοσημείωτο πως όταν οι σιωνιστές δεν πετύχαιναν να βάλουν στην Παλαιστίνη κάποιους επίλεκτους μετανάστες, δεν δίσταζαν να τους καταδικάσουν σε θάνατο για να ξεκινήσουν μετά προπαγανδιστικές εκστρατείες τεραστίων διαστάσεων εκμεταλλευόμενοι το αίμα των θυμάτων τους! Αυτό συνέβη στο πλοίο «πάτρια» το 1942: Έφτασε το πλοίο στο λιμάνι της Χάιφα, με εκατοντάδες Εβραίους μετανάστες αλλά οι Βρετανικές αρχές δεν τους έδωσαν την άδεια να αποβιβαστούν στην Χάιφα και τους πρότεινε να κατευθυνθούν στην Μαδαγασκάρη. Και όταν απέτυχαν οι σιωνιστές να πείσουν τους Άγγλους, ανατίναξαν το πλοίο με όλους τους επιβάτες και άρχισαν μία προπαγάνδα εξωφρενική, ισχυριζόμενοι πως οι επιβάτες έκαναν μια «συλλογική αυτοκτονία» επειδή προτίμησαν να πεθάνουν παρά να αποχωρίζονται την πατρίδα τους»... το ίδιο έκαναν και με τους επιβάτες του πλοίου «Σατρουμι»! Ο Δ. Ρόδολφ Κιστνερ ήταν από τους γνωστότερους επιστήμονες της Γκεστάπο, μόνιμος απεσταλμένος στο Διεθνές Εβραϊκό Συνέδριο και Πρόεδρος του Ουγγρικού γραφείου. Ήταν ο άνθρωπος που ανέλαβε να φτιάξει την λίστα των Εβραίων της Ουγγαρίας, καταγράφοντας την κοινωνική και οικονομική τους κατάσταση. Επιπλέον, βοηθούσε πλούσιους Εβραίους να δραπετεύσουν από την χώρα αντί χρηματικής αμοιβής ενώ έστελνε τους ανήμπορους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μετά την λήξη του πολέμου, ο Κίστνερ μετανάστεψε στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη άλλαξε το όνομα του σε «Σοοκ Καρμέλ» και μόνο τυχαία τον αναγνώρισε ένας από τους ανθρώπους που από θαύμα γλίτωσαν τον θάνατο. Αφού αποκαλύφθηκε, ένας από τους άντρες του Μοσάντ, ο Ραϊφ Ικσταϊν, τον εκτέλεσε το 1957, κατόπιν εντολής της αρχηγίας του Μοσάντ. Και βέβαια, δεν σκότωσαν οι άνθρωποι του Μοσάντ τον Κίστνερ για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει εναντίον των Εβραίων, ή επειδή συνεργάστηκε άμεσα με την Γκεστάπο παρά από φόβο μην αποκαλύψει την ταυτότητα πολλών Ισραηλινών ηγετών οι οποίοι ήταν μπλεγμένοι στην αφανίσει των Εβραίων και την υπηρεσία των Ναζί. Δεν ήταν ο Κίστνερ ο μοναδικός σιωνιστής ηγέτης που συνεργάστηκε με την Γκεστάπο. Ήταν και ο Μάντελς, ο απεσταλμένος του Εβραϊκού Πρακτορείου στην Τσεχοσλοβακία, πράκτορας του αρχηγού της Γκεστάπο στην Πράγα, τον «Φος». Σύμφωνα με τις εξομολογήσεις του «Κάρλ Νταμ», ένας από τους υψηλά υφιστάμενους ηγέτες των Σ.Σ., οι Ναζί είχαν οργανώσει με τους σιωνιστές την «Εβραϊκή αστυνομία» που είχε αναλάβει να διατηρήσει την τάξη και την ηρεμία στο στρατόπεδο «Τιρι-ζιν» στην Τσεχοσλοβακία. Προσθέτει ο Κάρλ Νταμ: Χάρη στους σιωνιστές πράκτορες κατάφεραν να στείλουν περισσότερους από 400.000 Εβραίους από την Τσεχοσλοβακία στα γκέτο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά την χρονική περίοδο 1941-1945.

Ο Γερμανός συγγραφέας «Ζουλιους Μαντίρ» λέει με σιγουριά πως υπάρχει μια λίστα με τα ονόματα των σιωνιστών ηγετών οι οποίοι συνεργάστηκαν στενά με τους Ναζί 16 σελίδες και από αυτούς πολλοί, όπως ο Χαΐμ Ουάιζμαν, ο Μούσα Σαριτ, ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, ο Ισάακ Σάμιρ και άλλοι, έγιναν μεγάλοι υφιστάμενοι στο Ισραήλ. Λέει επίσης ότι ο Κόρτ Μπιχαρ και ο Αδόλφ Ιχμαν, αρχηγός του W.Β 4 στην Γκεστάπο υπεύθυνο για την εξόντωση των Εβραίων, ήταν από τους πιο στενούς φίλους των σιωνιστών! Παρά την δημόσια έχθρα που δείχνει, και ανέκαθεν έδειχνε το σιωνιστικό κίνημα απέναντι στους ναζί, έχθρα που έφτασε στον πολιτικό και οικονομικό εκβιασμό κατά των διαφορών γερμανικών κυβερνήσεων μετά Τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τα έγγραφα που δημοσίευσε η εφημερίδα «ΣΙΤΙΖΕΝ» αποκαλύπτουν τις μυστικές προτάσεις των σιωνιστών στην ναζιστική Γερμανία και δείχνουν πως η σιωνιστική τρομοκρατική οργάνωση «ΑΡΓΚΟΝ», της οποίας ήταν ηγέτης ο Ισαάκ Σαμίρ, πρώην αρχηγός της Ισραηλινής κυβέρνησης, είχε μυστικές επαφές με το ναζιστικό καθεστώς, μέσω του Ναυτιλιακού Ακόλουθου της Γερμανικής Πρεσβείας στην Τουρκία. Με λίγα λόγια, η πρόταση έλεγε πως ο σκοπός της τρομοκρατίας συμπίπτει με το σκοπό του Ράιχ όσον αφορά την ανάγκη να φύγουν οι Εβραίοι από την Ευρώπη ως πρώτο βήμα για την δημιουργία ενός νέου καθεστώς, και ότι αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο αν προσφύγουν οι Εβραίοι της Ευρώπης στην Παλαιστίνη.

Επομένως, θα μπορούσαν οι Ναζί και οι σιωνιστές μαζί να συνεργαστούν, με την εγγύηση πως θα συνεχιστεί η συνεργασία και μετά την ανέγερση του Εβραϊκού κράτους υπό την μορφή μιας συνθήκης μεταξύ της Γερμανίας και των σιωνιστών, που θα εξασφάλιζε τα συμφέροντα της Γερμανίας στην Μέση Ανατολή. Δήλωσε επίσης η τρομοκρατική οργάνωση την προθυμία της να συμμετάσχει στις πολεμικές επιχειρήσεις στο πλάι της Γερμανίας, αρκεί να δεχτεί την πρόταση αυτή.

Η Απόσυρση του Διδακτορικού

Και εδώ φτάνουμε στο θέμα του Γάλλου ιστορικού «ΧΕΝΡΙ ΡΟΚ» ο οποίος υπέβαλε την διδακτορική διατριβή του στο πανεπιστήμιο της Νάντ το 1977, όπου προσπάθησε να προσκρούσει την ύπαρξη των θαλάμων αερίου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί. Ο Χένρι Ροκ είχε δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό μελετών και άρθρων σε κάποιες γαλλικές εφημερίδες, τεκμηριώνοντας αυτή την γνώμη, αλλά αντιμετώπισε τα πυρά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπου τον αποκάλεσαν ναζί, αντισημίτη και ακροδεξιός! Στην συνέχεια, εξέδωσε ο τότε Υπουργός Παιδείας, Αλάν Ντιφακι, απόφαση να ακυρωθεί η υποστήριξη της διατριβής, να αφαιρεθεί ο τίτλος του Διδάκτωρ από τον ιστορικό Ροκ και έθεσε σε διαθεσιμότητα τον καθηγητή «Μπριβιέρ».Η απόφαση του υπουργού βασίστηκε σε λάθη στην διαδικασία υποβολής και υποστήριξης και όχι στο περιεχόμενο της διατριβής! Δεν σταματάει όμως εκεί το πράγμα. Εξέδωσε το γαλλικό δικαστήριο μια καταδικαστική απόφαση εις βάρος του ιστορικού και του καθηγητή πανεπιστημίου η οποία εκτελέστηκε. Επιβλήθηκε επίσης πρόστιμο της τάξης των 100.000 φράγκων στους εκδότες των εφημερίδων που εξέδωσαν τα εν λόγω άρθρα. Αυτές οι αποφάσεις βασίστηκαν στον αμφίβολο νόμο περί «απαγόρευσης σε οποιονδήποτε να αμφιβάλλει για την αλήθεια των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας»! Μετά την λήξη του πολέμου, ο Ρασινιέ επέστρεψε στην Γαλλία και στην έδρα του ως καθηγητής σύγχρονης ιστορίας. Έγραψε μερικά βιβλία όπου παρουσιάζει τα γεγονότα όπως τα έχει δει ο ίδιος.

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (8)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (9)

Η ουσία των βιβλίων αυτών ήταν πως η ζωή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί ήταν όντως άσχημη και εξαιρετικά δύσκολη όμως αυτό δεν σημαίνει πως υπήρχαν θάλαμοι αερίων ούτε επιχειρήσεις συλλογικής εξόντωσης. Ετοίμασε επίσης ένα βιβλίο με τίτλο «Τα ψέματα του Οδυσσέα». Ο περίφημος Οδυσσέας της Ελληνικής μυθολογίας, περιπλανήθηκε χρόνια ολόκληρα για να επιστρέψει στην πατρίδα του, και όταν επέστρεψε, διηγήθηκε πολλές φανταστικές ιστορίες βασισμένες μεν στην αλήθεια της ατέλειωτης περιπέτειας του την σπαρμένοι με κινδύνους, γεμάτες δε με μύθους. Αυτό ακριβώς, κατά τον Ρασινιέ, έγινε μετά την λήξη του πολέμου. Και εξαιτίας των αντιλήψεων και των σύγγραμμα των του που ήταν αντίθετες με την επικρατούσα επίσημη εκδοχή, ξεγράφτηκε ο Ρασινιέ από το Σοσιαλιστικό κόμμα καθώς και από την ένωση αιχμαλώτων πολέμου. Και επειδή ο Ρασινιέ θεωρείται ο πνευματικός πατέρας του καθένα που αμφιβάλλει για την συλλογική εξόντωση Εβραίων κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, εξήγησε ο κ. Ροκ την θέση του ιστορικού σε σχέση με τους θαλάμους αερίων, λέγοντας: Ο Ρασινιέ υποστηρίζει πως δεν υπάρχουν οριστικές αποδείξεις για την ύπαρξη των θαλάμων αερίων για την εξόντωση Εβραίων ή μη Εβραίων.

Και πιστεύει πως ίσως να υπήρχαν θάλαμοι αερίων όμως οι αποδείξεις που παρουσιάζουν οι υποστηρικτές της άποψης αυτής δεν θεωρούνται επιστημονικές ώστε να είναι αναμφισβήτητες. Επομένως, δεν έχει αποδειχτεί ιστορικά η χρήση των θαλάμων αερίων στα στρατόπεδα των Ναζί. Και όταν ερωτήθηκε ο κ. Ροκ: σε σχέση με την διδακτορική διατριβή που παρουσιάσατε στο πανεπιστήμιο του Παρισιού και μετά της Νάντ, ποια άποψη υποστηρίζετε όσον αφορά τους θαλάμους αερίων και τους φούρνους; Απάντησε: Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των θαλάμων αερίου και τους φούρνους, πράγμα που μπερδεύει τους περισσότερους. Είναι γεγονός πως υπήρχαν οι φούρνοι σε όλα τα στρατόπεδα των Ναζί όμως οι φούρνοι αυτοί υπήρχαν σε όλες τις προτεσταντικές χώρες, και χρησιμοποιούνταν πράγματι στα γερμανικά στρατόπεδα για να κάψουν τους νεκρούς, είτε ήταν κρατούμενοι, είτε Γερμανοί αξιωματικοί. Επίσης, αυτοί οι φούρνοι υπήρχαν για λόγους υγιεινής στα στρατόπεδα που συγκέντρωναν έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Πράγματι, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι επιδημίες και η καταπολέμηση τους. Οι επιδημίες δεν έλειψαν από τα στρατόπεδα, όπως ο τύφος, η τυφοειδή, και η ελονοσία. Μόνο με την αποτέφρωση αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις. Συνεχίζει ο κ. Ροκ λέγοντας: κανείς δεν αμφιβάλει πως υπήρχαν οι θάλαμοι αερίων στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτό που είναι αμφίβολο όμως είναι η χρήση τους. Διότι ο γνωστός λόγος για την ύπαρξη αυτών των θαλάμων ήταν η απολύμανση των ρούχων και των προσωπικών αντικειμένων. Είναι γνωστό πως οι Γερμανοί στρατιώτες που επέστρεφαν από το Ανατολικό Μέτωπο πέρναγαν όλα τους τα προσωπικά αντικείμενα από τους θαλάμους αερίων για να τα απολυμαίνουν ώστε να αποφευχθούν τυχόν μεταδοτικές αρρώστιες. Οι υπέρμαχοι της θεωρίας των θαλάμων αερίων ως μέσα εξόντωσης, λένε πως εκατομμύρια Εβραίοι σκοτώθηκαν με τον τρόπο αυτό. Όμως είναι γνωστό τοις πάσι ότι χρειάζονται δύο ολόκληρες ώρες για να αποτεφρωθεί ένα μόνο πτώμα. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να εκτελούνται εκατομμύρια στους θαλάμους αερίου και να αποτεφρώνονται στη συνέχεια τα πτώματα στους φούρνους; Ο απαραίτητος χρόνος για την εγχείρημα αυτό θα ήταν πολύ περισσότερος από τη διάρκεια ολόκληρου του πολέμου!? Εν τέλει, και παρά τις κτηνωδίες και τα μακελειά που διέπραξαν οι σιωνιστές εις βάρος των Εβραίων, και την στενή σχέση του σιωνιστικού κινήματος με την ναζιστική Γερμανία και τον ιταλικό φασισμό, επιμένουν οι ηγέτες και οι διανοούμενοι των σιωνιστών να ισχυρίζονται με θράσος ότι το σιωνιστικό ρατσιστικό κίνημα ήρθε να προστατέψει τους Εβραίους από τους κινδύνους του αντισημιτισμού!

ALARAB & ALALAM:Αφού διαβάσει όλες τις λεπτομέρειες για την ιστορία της Νάκμπα και το ψέμα του ολοκαυτώματος, η επιθυμία μας είναι να συνειδητοποιήσει ο Άραβας πολίτης καθώς και ο Ευρωπαίος την αλήθεια της συνομωσίας ευχόμενοι να ξυπνήσουν τα αισθήματα του και να κατανοήσει το πραγματικό σιωνιστικό πνεύμα που είναι βασισμένο στο ψέμα, την δολιότητα, την προδοσία, την δολοφονία, και την αιματοχυσία. Οι σιωνιστές είναι ένας λαός που απέχει έτη φωτός από την ανθρωπιά, είναι οι Ναζί της σημερινής εποχής. 

Επίσης ευχόμαστε πως ο κάθε αναγνώστης θα δώσει αυτό το φάκελο στους φίλους του, καθένας στην γλώσσα που καταλαβαίνει, ώστε να διαβάσει να κατανοήσει και να σχηματίσει την αληθινή εικόνα. Γι'αυτό το σκοπό εκδώσαμε αυτό το φάκελο σε τρεις γλώσσες, ελπίζοντας πως καταφέραμε να παραδώσουμε το μήνυμα.

Εμείς, ως Άραβες δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την υπέροχη αλληλεγγύη της Ελλάδας, λαό και κυβέρνηση, όπως και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την αλληλεγγύη του Ελληνικού λαού στον δίκαιο σκοπό μας και ελπίζουμε πως αυτός ο φάκελος μετέφερε καλύτερα το μέγεθος του θέματος και τους επιβεβαίωσε το ορθό της συμπαράστασης τους.

Αυτός ο Φάκελος επιμελήθηκε ομάδα της εφημερίδας Αλ Αραμπ & Αλ Αλαμ

Ο Εκδότης: Χασάν Ραμαδάν Διοικητικός

Διευθυντής: Μπάντρ Αλ Ντίν Μπουντουρ Σύμβουλος

Έκδοσης: Νοαπιαπ Ακλ

DTP EDITOR: Μάζιν Υουνις

Μετάφραση: Όλγα Στεφανίδου

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (9)

Κυριακή 5 Μαΐου 2199

The Nakba of Palestine (The Cataclysm)

When does it end?

Written by Dr. Soleiman Abu SetaGone

Is the 20th Century and with it went many calamities. One has remained... and it is the one hanging at our neck... Israel

What is the Nakba?
It is the separation of an entire nation from its own home coun­try, the mass deporta­tion of the inhabi­tants of 351 villages and towns from their homes in 1948 while they represented 85% of the population of the country now cal­led Israel. And those homes, those prope­rties constitute 92% of Israel. In other words, 70% of the Palestinian people became refugees and their number amou­nts today to 5.200.000 only 4.000.000 of whom are registered with the UNRWA presen­ting them with less and less means of su­rvival each year. Their land in Israel sizes 18.700 square kilometres. It has been confiscated by Israel and is being rented exclusively to Jews. Israel has indeed begun selling this land to any inte­rested party, provided they are Jews, even if they are not Israeli citizens, even if they live in Australia, while it has prohibited the mere lea­sing of property to Palestinians even when they are Israeli citizens.
How did the Nakba happen?
In 1917,Britain broke its promises of post­war independence after expelling the Ottomans from Arab provinces and issued, through its Secretary of State, the Balfour Declaration, pledging British support of a "Jewish national ho­me in Palestine" on September 2"" 1917. It was the promise of the usurpator to so­meone who was enti­tled to nothing and without the knowle­dge of the rightful owner.
During the 28 years of colonization, the British set the laws and took all the nece­ssary steps which would enable the establishment of the state in question un­til it became a reality in 1948.The number of Jews during the British occupation period was 56.000 namely 9% of the total population and the majority were fo­reigners.
In 1948, by the end of the colonization, this number amoun­ted to 605.000 Jews, pursuant to the mani­fest and surreptitious immigration allowed by the British autho­rities despite the vehement protest of the inhabitants, their resistance and their revolutions. Most important was the revolution of 1936. Hence, the year of the Nakba, the num­ber of Jews in Pales­tine constituted 30% of the total popula­tion amounting to 2.000.000 approxi­mately. What happens to the real estate pro­perties? Zionism concentrated its effo­rts and mobilized the colonization govern­ment officials to ob­tain privileged exp­loitation rights over government proper­ties. Britain establi­shed a special service to deal with matters concerning real esta­te properties. This se­rvice had the task of ascertaining owner­ship of properties in view of their acquisition. Jewish capitals started then flowing and they acquired land at fantastic prices. In the beginning, they addressed Arab land owners living abroad and subseque­ntly turned to Pales­tinian land owners living in the cities. Simultaneously, the British were keeping a tight rein on those farmers working their own lands and refusing to sell, by imposing inhuman taxes thus compe­lling the poor farmers to resort to Je­wish usurers, mortgaging the land. The re­sult was for them to lose their land since they could not pay the debt. Despite the­se activities, the Jews succeeded only in acquiring 6% of the Palestinian territory, namely 1.681 square km, 175 of which were acquired through the privile­ged exploitation ri­ghts granted by the British colonial authorities to the Jews, 57 square km as a dividend in non-allotted land and 1.449 square km di­rectly acquired by the Jews. The que­stion is since no deed of purchase was re­gistered, who sold those properties? The statistics of the Jewish Agency re­port that they bought 24,6% from Rich Pa­lestinian land owners living abroad, 13,4% from churches and foreign companies, while the part acqui­red from exhausted farmers does not ex­ceed 9,4% of the sold properties, namely 0,5% of the Palesti­nian territory. Unfair Partition Therefore, after a 28 year collaboration Between the British and the Zionists, the latter only succeeded In acquiring 6% of the Palestinian terri­tory. However, they did succeed in inc­reasing the number of the Jews in Pale­stine to reach 30% of the entire population. At such time,Zionists shifted their efforts towards the United States of America, gaining the support of President Truman against his Secretary of Foreign Affairs. At that point, Ame­rica started exerting its pressure upon small countries, threatening to cut back their support if they didn't vote in fa­vour of the partition of Palestine, dividing it between the Palestinian, its rightful occupants and some foreigners who igno­red even the name of the city they were in. And there it was, the smashing blow to all Arabs when the Par­tition resolution was voted by a slight majority, recommen­ding the establish­ment of an Israeli State upon 54% of the Palestinian terri­tory and an Arab Sta­te on the remaining part and granting independent Self-administration to Je­rusalem, (see map no. 1)This historical chara­de has ruled in favour of a minority of immigrates to domi­nate upon half of the Palestinian State, na­mely upon a territory over 9 times larger than the territory they originally owned, and to establish a Jewish State of which half the population is Arab and woke up one day to find out they had be­come citizens of an invading foreign cou­ntry. As far as the Arab State on the re­maining part of Pale­stine, the majority of its inhabitants are Arabs, with the exce­ption of a small group of Jews. From Map no. 1 the impressive number of Palestinian villages falling under foreign domination ap­pears clearly while the Jewish colonies are al­most exclusively wi­thin the Jewish State. And these Colonies

ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.1


ALARAB&ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.2

were Merely forts in­habited by 100 or 200 armed guerrillas. The implementation of the plan started at the beginning of Ap­ril 1948, while the colonialist forces were still in Palesti­ne. They linked to­gether all Jewish te­rritories and occu­pied the neighbou­ring Arab territory expelling there from their inhabitants. The Jews perpetrated ge­nocide. They would surround the villages from three sides and leave one way of es­cape. Then, they would reunite all vi­llagers, chose among them several young men to execute, either by hanging or shooting them. Those they would find hiding in chu­rches, Mosques or caves, they used to burn to death. The survivors would then be allowed to "get away" so that they spread the news of the horrors they have witnessed to other villages. They would however keep some prisoners in order to bury the dead or tra­nsport rocks from the houses they had destructed. Nobody ever forgot the slau­ghter of Deir Yassine, one of 17 massacres perpetrated under the British Colonization and another 17 per­petrated after that pe­riod. The British Authorities did not move a finger to pro­tect the inhabitants, as provided for in the Protectorate Agreement. The Protectorate came to an end and Israel took over 13% of the Palesti­nian territory, expe­lling 400.000 per­sons from 199 villa­ges, and declaring the establishment of the State of Israel on those territories, wi­thout however defi­ning the frontiers of said State. The inva­sion had just begun! The new State occu­pied the major part of the littoral, the West Bank of the Jordan River around Lake Tiberia and the land linking it with the valley of Ibn Amer, forming an N. Important Palestinian Cities such as Yafa, Haifa, Tiberia, Safat and Bisan, fell under their rule while Akka almost fell. The ugli­ness of the facts was now clear and the news of massacres such as the infamous massacre of Deir Yassine, reached the Arab Nation in every Capital, provoking the dismay and indi­gnation of the people in from of the silence and indifference of their respective governments. The fictitious war In response to the anger and protest of their people, the Arab Governments sent small regular troops in defense of the Palestinian agai­nst this catastrophe. Those troops were isolated and uncoor­dinated. It must be noted that, had they ' wanted to send troops earlier, Britain would not have allo­wed it.
The troops sent were outnumbered by the Zionist troops which are henceforth called Israeli.
These troops arrived with no plan, without any knowledge of the territory or the enemy. And their nu­mber, even under a coordinated leader­ship, then did not ex­ceed 1/3 of the Israe­li troops and 'A by the end of the war. It was therefore impo­ssible to stop the Is­raeli invasion which spread to occupy Ledda, El Ramla, and a passage to Jerusa­lem, conquering lar­ge areas of Jalil
This was the first sign of defeat for the Arabs. The conquest of Ledda and El Ra­mla was one of the darkest chapters of Palestine's history: the inhabitants of both cities woke up to learn the withd­rawal of Jordanian troops under the lea­dership of British Commander Globe Basha and the attack of Israeli troops both Mosques was killed and inhabitants were compelled escape by force of arms and tales of slaughter. A human caravan of 60.000 people hea­ded towards Ramauah, in the heat of summer sun that Ramadan. It was a long journey and personal baggage first fell, to be from North and East. Whoever sought the protection of churches and Fo­llowed by the elders, the sick and the chil­dren. Israeli troops kept them walking and whoever found water and stopped to drink was shot wi­thout mercy. When the second armistice was declared, the number of refugees had climbed to 630.000 persons, expelled from 378 villages and Israel was left with a territory three times larger than the Jewish land, the most fertile and the most densely populated land. At this point, the Palestine war was effectively over. However, the spirit of conquest of the Israeli was not satisfied. Their troops started with the conquest of the South, defeated the Egyptian army, the largest Arab force, while all Arabs were watching and waiting their turn, without the slightest attempt to create a diversion or to attack. By mid-October, Israel had occupied large areas of the South, up to Bir El Saba and the northern part of Jerusalem, until the southern coast. The refugees at this point had reached 664.000 people, from 418 villages Israel moved their troops north and occupied the entire Zalil as well as 12 Lebanese villages, at the beginning of November 1948. This way Israel had absolute control over North Palestine. It trespassed the Lebanese borders at the edge of Zalil At no time whatsoe­ver, during the whole duration of the Pale­stinian war, did any Arab troop assist another Arab troop. Instead, they allowed Israel to pass from one front to another, while watching and silently awaiting their fate. El Zalil, being a mountainous region, was the field of the major number of massacres. Indeed, its inhabitants had to be coerced into lea­ving their homeland, Zalil, which was within the Arab terri­tory, in accordance with the Resolution of Partition. Israel co­mmitted 24 out of 34 massacres which we­re recorded and not one village was left without mourning, without meeting with catastrophe or terrorism. Undou­btedly, all Israel's acts were part of a plan and policy aiming to terrorize the inhabitants and push them to escape away from their villages, enabling them to confiscate both their land and properties. This was the testimony of thousands of survi­vors but the West would not listen, it would not be convin­ced. These last years, several reports have appeared, written by Israeli Historians, who had access to Israeli files, wherein the truth of the ma­ssacres is revealed. These massacres are, indeed, attributed to the necessities of

ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.2


ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.3

War. This theory ho­wever is gradually losing its credibility, given the regular re­petition of the ma­ssacres and their per­petration under all circumstances as well as the existence of explicit orders from military co­mmanders to exte­rminate the inhabi­tants. Lately, the files of the armistice ob­servers have opened, confirming this ma­tter. Indeed, it is me­ntioned that "the ma­ssacres were so nu­merous that we had neither the time nor the possibility to in­vestigate all these monstrosities". Arab countries however lost the strength to fight and could not bridge their diffe­rences in order to follow one and only leadership. That is why they rushed into armistice agreements with Israel, first Egypt, then Jordan, followed by Lebanon and Syria. After the armistice was signed, and without one gun shot, Israel occupied the entire southern part, until Oum Rasras (presently Hat Alan), and raised its flag on the Golf of Akaba. While nego­tiations for armistice were taking place, King Abdullah re­nounced all claims to the 436 square km of the fertile and den­sely populated small triangle of Egypt retired from the re­gion of Falouja wi­thout surrendering the arms. Jamla Abdul Nasser was one of the Egyptian army officers. At this point, Israel had crossed the bounda­ries as set in the Partition Resolution of Palestine towards all directions, occu­pying 87% of the Palestinian territory, namely 24% more than the territory provided for in the Resolution. It con­quered Central Jalil which was Arab, a triangle to ensure access to Jerusalem via Ledda and El Ramla, notwithstan­ding the fact that Je­rusalem was Interna­tional Territory and there were no Arabs in its surrounding regions, as provided for in the Resolution for the Partition. South, Israel exten­ded until the Dead Sea, occupied Arab city of Bir El Saba and one third of the Gaza strip. Israel conquered 6.300 square km beside the Partition Resolution, occupying twelve times more territo­ries than those occu­pied in 1948. If this is not gain! (see map no. 5). On human scale, the Nakba left approximately 900.000 refugees, from 531 towns and villages. These refu­gees fled south to the remaining strip of Gaza, west to what is know as the West Bank and North to Syria and Lebanon. And the Nakba re­mains a black spot in the history of Arabs, for which leaders and governors
Have paid with their lives and thrones have fallen. And up to date, 5.000.000 refugees are still paying, in Palestine, the neighboring countries and around the world.
The repartition of spoils It is a first in history that a foreign mino­rity invades a coun­try where the inha­bitants outnumber them, with the poli­tical, financial and military support of foreign countries expels its inhabitants and wipes out all their traces, as ha­ppened in Palestine. Israel distributed the beautiful houses of Western Jerusalem, of Haifa and other cities to important government officers and absorbed hund­reds of thousands Jews from Arab countries in the re­maining houses. As far as the villages are concerned, it procee­ded to the destru­ction of three thirds of the houses. A most moving sight is to see old refugees take their children and grandchildren to visit the places where once upon the times their villages existed, introducing their homeland as they have it engraved in their memory and heart, and reconstitu­ting the image, from a tree, a wall, still erected here and there in the land­scape, to find out that it is still there, alive in their own heart and in the heart of their children. They look for the graves of their ance­stors and find them here and there, with racist inscriptions. They see with dis­may and disappro­bation their mosque transformed into some museum, re­staurant or even a ru­bbish dump. Geographical Extermination Zionism succeeded into occupying the land, it expelled the people and conde­mned them to exile all over the world in an attempt which we could characterize as geographical exter­mination. It has not however succeeded in exterminating the Palestinian people. It is still there, alive and, mostly, united. It did not tumble like other nations under much minor catastrophes. What hap­pened to the land? Israel knitted a net of laws and legislations to protect itself from international disapprobation. First of all, it set all Arab land under the "superintendence over the land for the absents". It subse­quently proceeded to the confiscation of this land as property of the Government. The refugee, exiled in Arab countries, coerced into esca­ping, by violence and monstrosity, was considered a tourist. So was the Palesti­nian living in his homeland and going to visit a relative in a neighbouring country even if said country was only distant one km from his home. Further­more, whenever Is­rael wanted to con­fiscate some place still occupied by its inhabitants, it simply declared the region under restriction for security matters and ordered the people to evacuate it, subse­quently declaring them absent. This is exactly what happe­ned to the villages of Ikrat and Biram, the population of which was ordered to eva­cuate only for 15 days and finally returned after 52 years. Most people may not know that there are Palestinian refugees in Israel, declared absents although present and Israeli citizens. Their number is 250.000 namely one fourth of the Palestinians li­ving inland. The second step for Israel was to constitute a "development committee" having the right to exploit the Palestinian territory, rent it and exclusi­vely exploit it on behalf of the Jews. The superintendence over the land of the absents transferred said land to this Committee which in its turn delivered at a third stage to the "Israeli administra­tion of the Land" which undertook the land of the refugees after adding it to the land owned by the Jewish National Fund (In 1999, a difference Emerged Between the government and the Fund. As a consequence, the properties of the Fund were separated and became independent) Israel leased The Palestinian land to the Kibbutz and the Mosaf (villages -cooperatives) for duration of 49 years, renewable, under the condition that they would never sub­lease it to any Arabs or allow any Arab to exploit or work the land. Most israelies soldiers grew up in the kibbutz, in a community that cooperated in raising the children and working. It was a factory producing loyal children of Israel, with Zionistic values and anti-Arab racist feelings. In time, the importance of those values was lost and many abandoned the Kibbutz and transferred to the cities. As a result, the Kibbutz became heavily indebted and had to resort to more lucrative activities such as light industry or tourism.

ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.3


ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.4

Today, in the Kibbutz less than 2% of the Israeli people live. This elite which enjoys huge prestige in the army and the Knesset possesses 18.000 square km of the land which belongs to the camp refugees. The Kibbutz consumes 70% of the water in Israel, 30% of which is stolen from the Arabs, to produce merely 3% of the total national products. This blatant contradiction between the 5.000.000 refugees and the 200.000 persons living in the Kibbutz and enjoying a high standard of life thanks to the property stolen from those 5.000.000 refugees could never lead to peace, not even if this peace is imposed by force. There is another even more painful contradiction. Today, on the Strip of Gaza, there are 1.250.000 refugees, namely 4000 persons per square kilometer, watching behind the entanglement Israeli enjoying the stolen land, with a density of population which does not exceed 6 persons per square kilometer. The question that arises is the following: Where are the Jews of Israel? They are still living on the same territories they were occupying prior to 1948. Zionism could not transform them into farmers. The great majority remained in the urban centers, and works in the fields of finance, commerce and industry. From Israeli statistics, it appears that 78% of the Jews occupy 15% of Israel while the remaining 22% are distributed as follows: 19% in Palestinian cities such as Jerusalem, Yafa, Haifa, Nazareth, Ledda, El Ramla, Bir El Saba, El Majdal Askalan and the remaining few in the Kibbutz and the villages-cooperatives. This failure of the Zionism has led to the several projects of law of Sharon and Raphael Etna in order to permit the "selling" of some areas to constructors who would build houses which in turn will be sold to Jews from all over the world with a "compensation" to the kibbutz inhabitants amounting to 24% of the sale-price of land which they do not even own. From the sale of the Palestinian land, the State budget was increased of one billion dollars a year since 1997. And the owner is still in exile! Return is possible Do the refugees have the right to return? Can they return? The answer is: The right to return is sacred, lawful and feasible. Sacred because it still lives in single Palestinian, the soul of every whether an old man or a child, even after more than half a century. The right to return is the flame that enlightens the night they live. It is feasible because most Palestinian land is still deserted or mainly occupied by Palestinians. This is the result of demographic studies based on the Israeli statistics.
Based on those facts, supposing that all the refugees of Lebanon return to Jalil, there would not be any consequences as far as Jewish presence in the central region is concerned. The difference would be 1%. Should the refugees of Gaza return to their homes in the south, the difference would be 5% in the central region. It is indeed very painful to know that the number of refugees in Lebanon and Gaza is exactly the number of Russian refugees absorbed by Israel in the 90s. It is regretful that most persons in charge do not realize that the return of the refugees to their homeland is feasible, based on the results of serious demographic studies. They accept with such ingenuity the fairy tales of Israel on overpopulation and vanished property boundaries. We are talking here of lies and ulterior motives which could easily be rebutted in a serious study. Today, there are hundreds of British maps clearly defining the boundaries of Arab land and the dimensions of all villages and towns. We also have the files of the United Nations. Almost half a million files proving the property rights of each person, the area of the specific property and its locality. And with the help of modern technology, computers and satellites, it is possible to return each single square meter to its proprietor. And we do not have to prove that there is enough place for the return of the refugees or that we determine the place where the houses and the land used to be. The human right to return home and the inviolability of private ownership is an essential right, in accordance with the International Human Rights Chart, a right which cannot be lost in time or as a result of its violation by conquerors or any foreign occupation. It is not possible to impose on the landlord to establish his right against the foreign conqueror or the Jewish immigrant coming from all over the world to occupy his house. Many in the West accept the pretext that Israel should be without Arabs and should only be constituted of Jews. This is a racist conception which does not compare with anything except the one supporting that in South Africa Apartheid should remain. Such a pretext is unlawful and immoral as well as impractical since the percentage of Jewish on Palestinian ground .between the river Jordan and the Mediterranean sea is 55% while 45% are Arab,. It is only a matter of time until this percentage shifts in favor of the Arabs since the increase in the Palestinian population is higher that 3,5 % sometimes while the increase of the Jewish population is around 1,5% per year, to which the percentage of immigrant must be added, as in the 90s when this percentage was doubled. This immigration however is not regular or inexhaustible. It is hence unlawful, immoral and anti-functional to hold this repulsive racist attitude.
The future is difficult but promising Let us consider the situation as reflected at the beginning of the 21st Century. Israel abandoned Sina, which it conquered twice, in exchange of the undertaking on the side of Egypt, not to interfere militarily in the Palestinian struggle to regain Palestine, reserving however the right to remain politically on the side of the Arabs.
Jordan signed an agreement of peace with Israel, establishing the agreements they have had for many years, and leaving the West Bank to Israel. Furthermore, negotiations are in course between Syria and Lebanon together, after the strong political position of Syria and the strong military confrontation in Lebanon. Every country however is discussing its own interests. And there are Palestine and the Palestinians, facing the consequences of the outrageous Oslo Deal. We are talking here about stirring up ill-feelings and not about an agreement. Indeed, the Oslo Deal took away from the Palestinians their legality as per International Law and left them alone, to undergo the injustice of the strong over the weak. We do not believe that this is a deal that could ever be accepted, either by the entirety of the Palestinian people or by refugees still out of Palestine (71%). As far as the land of the Palestinians remaining on the occupied territory of 1967, in the West Bank (2 1% of Palestine) And the Gaza Strip (1% of Palestine), Israel went on biting at it day after day and has devoured more that half the West Bank and have the Gaza Stripe. As far as

ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.4


ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.5

The Palestinians remaining on the occupied land in 1948 and holding an Israeli citizenship, Israel has confiscated more that half their properties. National Feelings have now risen in their hearts. Up to 1966, Israel had considered them prisoners of war. They have now organized themselves in parties and groups ascertaining their identity and their historical and geographical heritage. Refugees are therefore in a much worse position today than they were the year of the Nakba since neither the fictitious war not the pseudo-peace gave them back their rights. And we are now asking them, in the name of peace, to abandon those rights! They have suffered 54 years of exile, they have struggled, resisted, have known the fire of five wars to declare, after all that that they do not have a homeland, nor rights or history! To admit that all those things were an illusion like the people supposedly talking of peace want them to do and that whoever screams"JERUSALE MIS ARAB" is either a lunatic or a terrorist and must be chased
By every peace loving organization and government and now we are back to point zero as half a century before. One people, struggling under the heavy hand of the conqueror which was called Britain and then its successor, Zionism, and became Israel, the great country which never abandoned its supremacy. Here is Parak, who declared every day that we should "bodily distinguish ourselves by the Palestinians" which means "racial extermination: or to take their land and exile them far away, with another nationality or any other kind of Geographical extermination. This is Zionism. Is, was and will always be. On the other hand, in spite of the catastrophes we have a Palestinian nation still united and standing, ready to fight for his rights until the day he returns to his homeland. And there will be no real peace if we do not return to our land. There is not doubt about that. The only things to be seen remains for history to take note of the number of victims yet to fall before this right is finally achieved: The Return.

The Holocaust.... A myth
Suspect collaboration between Zionism and Nazism!
By Arfa Abdo Ali
The Holocaust... A myth.


Invented by International Zionism and has become the "wall of tears" to which
Each Jew must pay its tribute of tears and mourning.
This invention has also Been a burden on the world conscience for over half a century.

Roger Jarody, French philosopher and intellectual, was not the first to uncover the fraud of Zionists! Neither was British historian "David Erving" who underwent trial the last! David’s story began in reality in 1992, when he became the victim of slander and persecution because he had started doubting the fictitious stories of the Holocaust. That year, he was expelled from Canada by virtue of a Court decision, under the excuse of his entering the country «illegally»!! And because he «pronounced slander against the memory of the dead»!! The subsequent year, and for the very same reason, entry to Australia was denied and a German Court of Law issued in 1994 a decision ordering him to pay 10.000 German marks for «doubting crimes against humanity »!! Erving stood trial in London based on the law Israel and the Zionists have succeeded in issuing in most of the European countries. This Law rules that any person doubting the truth of the "myth" must stand trial and be punished.
!! Austrian writer "Giro Honsik" was condemned to 18 months of prison for his articles in "HULT" whereby he denied the existence of the "gas chambers" in Nazi concentration camps! Jarody faced many law suits filed by Jewish organizations after the publication of his book "the myths behind Israeli policy" in December 1995 whereby he rebuts the myth of "gas chambers" pointing out the fact that "from a technical point of view, this is an unrealizable idea, that no one up to date has explained the modality of their functioning nor is there any proof of their existence and should anyone possess such proof, I invite him to come forth and say so»! Many European and American researchers and historians were killed or morally attacked, persecuted and imprisoned for the sole reason of expressing their opinion with respect to the global extermination of the Jews by the Nazis or for keeping "an astonishing silence"! Despite the facts that this matter belongs to the field of «history» and is supposedly open to all research and supposition and not to the field of religious beliefs which must be treated with utmost respect!
I shall return in detail on the case of Henry Rok, French historian and researcher at the end of this article. International Zionism endeavors in every possible way in order to maintain "the eternal memory" of the Jews so they can use it as a lever to move the national feeling and consolidate the religious traditions which has always been built on the sorrow and tribulations described in Jewish history. For the victims of the Nazis, a "day of mourning" is dedicated on the 27"" of April each year, when throughout the entire Israel the tocsin rallies for two entire minutes during which all manifestation of life stop, and thousands reunite at the "Yedfasim" in the eternal memory of the victims around the monuments they have raised.! A subject of study has become part of school program, concerning A Jewish religious Group allegedly disappeared at that time, wherein a study on the life and history of this group is taught. Propagated Lies Some of us may recall or have read about radio station "3CR" of Melbourne Australia, consisting of several organizations with diverging political views, only reunited together by the concept that poorer classes should be assisted and that fanatism and racism must be fought. During the 70s, some broadcasts touched the question of Zionists-Nazis collaboration, which induced the Jewish Counsel of Melbourne to file a suit against the Station. The most terrible issue broached by the radio station was the issue "Rodolph Kistner". president of the Jewish Counsel of Hungary, at the threshold of World War II he obtained his doctorate in Law and was a fanatic Zionist The man who uncovered the role he played in the matter is


ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.5


ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.6

D. Rodolph Farba of the British Counsel of Medical Research, one of the few survivors of Auschwitz and he reports in his memories which were published in 1961 by the "London Daily Herald: "I am a Jew and yet I accuse some of the Jewish leaders to have committed the most despicable acts during the war. This kind of traitors knew what was happening to their brethren and yet they decided to buy their life with their silence! Among them is D. Kistner, president of the Counsel as well as Adolph Ichman as confirmed in the confession of Ichman himself after his kidnapping and his trial, whereby he said: «We absolutely trusted each others. During our conversations, he would smoke maniacally his perfumed cigars, which he took from his silver case and lit with his gold lighter. His attitude was very wary and he looked like the perfect Gestapo officer! His high priority was to obtain permits for an elite of Jews of Hungary to immigrate to Israel"! It is remarkable to note that the first priority of Zionists was the "selection of the chosen ones" for the establishment of the Jewish State and not to save Jewish Refugees! Zionist philosophy was defined by Ben Gourion: "the selection of a few Jews who would have the task to synchronize the immigration operations of the Jews to Palestine among young people who know the meaning of an Independent Jewish Nation and have the strength and the capability of creating such financial conditions that will permit the continuation of the immigration»! We go on watching the way Zionist leaders succeed in manipulating the political game, especially when it is such a dirty game! The question is if the Zionist movement does indeed have as primary objective the protection of all Jews against anti-Semitism, the international facts contradict such a statement and confirm a close collaboration between Zionist leaders and the enemy of Semites, from the very first moment of their establishment. The leaders had understood that they will not be able to occupy Palestine as long as Jews all over the world refuse to leave their homes, the land where they were born, where they grew up in order to go to a country with which they had not ties whatsoever. Therefore, they saw in anti-Semitism a «useful phenomenon for the conservation of the Jewish being". For the above reasons, they did not hesitate to shake hands with the anti-Semites for organizing and implementing the extermination operations against the Jews in order to compel them to turn to the transportation means prepared by the Jewish Agency and to immigrate to the so called "promised land". The huge amounts expended in order to strengthen the anti-Semitic feeling so that more and more Jews every day become refugees and head to Palestine are of common knowledge. The alliance of the Zionists with anti-Semites reached such a point of strength that the relations with the German and Italian fascist governments became very close. Indeed, in 1923, a meeting was held between Haim Wiseman President of the International Zionist Organization and Mussolini, who ascertained him of his intention of helping with every possible means Zionists to take over Palestine and to transform it into a Jewish Countries. The latter also assured of the intention his government to help Zionists to prepare their own fleet and train their own pilots! These meetings with Mussolini continued. In one of his meetings with Goldman on the end of November 1934, the latter confirmed his attitude towards the Zionist movement and gave his consent to the establishment of the "International Jewish Conference" as proposed by Goldman. When Hitler the greatest anti-Semites to the highest rank in Germany, instead to cause the worries of Zionists, as it would have been expected, they saw this fact that the Nazi are at the head of one of the greatest capitalistic countries of Europe the golden opportunity to dominate the Jews of Europe and push them into immigrating to Palestine. It has been proven that the chiefs of Zionism were closely connected to Hitler even before he came into power and that the Nazi received huge financial support for the banks and organization of Zionists which helped them effectively to reach their goal. For example, it has been proven that the Nazi received in 1929 the amount of 10 million dollars from the Zionist bank "Mendel son and Company" in Amsterdam, and 15 million dollars in 1931. When Hitler took command in 1933, the first thing Zionists did, was to send 136 million dollars. Undoubtedly, these financial boosting were aimed at helping the Nazis by the Zionist international organizations so that they build their military force as well as their financial force for the conquest of Europe and the extermination of million of people, Jews among others. This was the content of the confession of Mahout Goldman in his book "Autobiography".
Propaganda before implementation It is remarkable that before beginning the implementation of the Zionists Nazis plan against the Jews, Zionists and the Gestapo launched extensive propaganda campaigns, accusing the Nazi authorities of watching and arresting Jews. And upon the orders of Gerenuk, high officer of the Gestapo, a representation was sent to London in order to escalate the propaganda campaign around the "persecution and arrest" of the Jews in Germany. Zionist organizations obtained all possible support and aid from the Nazis. And while the works of Spinoza were being burnt, the Nazis allowed the republication of Hershel's book "The Jewish State". And while thousands of poor Jews were Headed to the Concentration camps and the gas chambers, Zionist millionaire Mendelson was granted the title "Arian citizen" as an expression of esteem on the part of the Nazis leaders. As a result of the great wave of emigrations of Jews in the 30s towards America and Australia, Zionist succeeded to obtain from the Secretary of State of the United States of America a decision prohibiting the entry to the US to all Jewish emigrants in almost all states, as well as a similar decision from the British government in order to stop the Jews from resorting to Australia and other British colonies, with the exception of Palestine of course. The Propaganda campaigns escalate, claiming that Hitler exterminated 6 million Jews, namely 1/3 of the Jewish population of the world! The question "why did America keep silent in from of this group extermination of the Jews? And what about the division among the Jews of America who were not able to form a united front to deal with this extermination of millions of Jews as they claim and merely established some Committees in view of saving the Jews and raising funds for this purpose. Such a Committee was "the



ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.6


ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.7

Emergency Committee" which published newspaper articles denouncing the extermination operations and organizing protest marches. These Committees faced many attacks from Zionist organizations, the views of which can be resumed as follows: We must let Hitler kill and Exterminate a few Jews to convince the whole world that the unique way of saving the Jews is to create a Jewish State in Palestine! Furthermore, the Zionist organization declared that saving the Jews is not their task and their first priority remains Palestine and whenever they did save some young people, they wanted in reality to save a nucleus of young persons for the Zionist state in Palestine. Consequently, they did not want to save human lives but to implement the plans of the terrible Zionist dream! This is confirmed by "Iouri Avenri", ex deputy of the Knesset and Israeli political reporter when he says: The main interest of Zionists during the holocaust was not the Jews but the establishment of a Jewish State in Palestine! And the research of the Jewish writer"Morgenstrin", published in some Israeli newspapers, at the beginning of the 70s, showed that the objective of Zionist leaders were never to save the Jews from the Nazis concentration camps. Indeed, he revealed that "Zernibur", president of the Committee for the salvation and member of the Administration of the Jewish Agency, repeatedly declared that the money from the National Jewish fund were used for the implementation of the Zionist plan in Palestine and should not be spent for the salvation of Jews from the Nazis! During the press conference organized by the Israeli newspaper "Maarif in 1966, Member of the Knesset "X. Landau" declared that the leaders of the Agency and the Jewish community of the USA knew all about the exterminations back in 1942 and not only did they not say a word, they also covered the matter and imposed silence to all who knew!
Documented confession
Adolph Ihman, during his trial, confesses to the agreement between Zionists and the Gestapo, whereby the Nazis undertake to ascertain the safety of a few hundreds of rich Jews and Zionist leaders in exchange of the promise of said leaders to insure peace and order in the concentration camps.
He further added that without the collaboration of the Zionists and members of Jewish counsels, with the Nazis authorities, Germany would have needed an Information service 100 times larger that the Gestapo. And even then, it is not certain that they would have been able to effectuate, without help, the extermination operations, as in Europe. In his book "the betrayal" Jewish writer Ben Hikt says that hundreds of thousands Jews were daily reunited in Ghettos and then directed to "Auschwitz" and other camps of death to be executed, without knowing the fate waiting them. It is remarkable that when Zionists did not succeed in introducing some Jews to Palestine, they did not estate to condemn them to death in order to begin their huge propaganda campaigns, exploiting the blood of their victims. This is what happened to the "Patria" in 1942: It reached the port of Haifa with hundreds of Jewish immigrants aboard but the British authorities did not allow them to disembark in Haifa and suggested they be directed to Madagascar. When the Zionist failed in convincing the authorities to allow them to disembark, they blew the entire ship with all its human cargo and alleged that this was a "collective suicide" because these people preferred deaths to the separation form their homeland"...
The same happened to the passenger of "Satrum".D. Rodolph Kistner was one of the most famous Gestapo scientists, permanent representative at the International Jewish Conference and President of the Hungarian Branch. He was the man in charge of preparing the list with the names of all Hungary Jews, with all data concerning their financial and social status. Furthermore, he assisted rich Jews to escape from Hungary against a monetary fee while he sent poor Jews to the concentration camps. After the end of the war, Kistner immigrated to Palestine changes his name into "Sook Karmel". He was recognized by one of the persons who escaped death by mere chance. Since he had been discovered, a member of the Mosad, Raif Ikstain, executed him in 1957, upon explicit orders of the headquarters. This execution of course was not caused by the crimes of Kistner against other Jews or for his cooperation with the Gestapo but by the fear that we could uncover other high Ranking Israeli leaders involved in the extermination of the Jews and serving the Nazis.Kistner was not the only Zionist leader to collaborate with the Gestapo. There also was Mendel's, the representative of the Jewish Agency in Czechoslovakia, agent of Chief of the Gestapo in Prague, Fosh. In accordance with the confessions of Karl Ntam, a very highly ranked leader of the SS, the Nazis had organized together with the Zionists, the "Jewish Police" in charge of internal peace and safety in the camp " T i r z i n " in Czechoslovakia. Karl Ntam adds: Thanks to Zionist agents, they were able to send more that 400.000 Jews from Czechoslovakia to the Ghettos and then to the concentration camps, between 1941 and 1945.German writer "Julius Mantir" declares with confidence that there is a list with the names of all Zionist leaders closely collaborating with the Nazis -16 pages- and among those, many such as Haim Wiseman, Mousa Sari, David Ben Gourion, Isask Samir and others became highly ranked Israeli officials. He also says that Kort Bihar and Adolph Ihman, chief of the W.Br of the Gestapo and responsible for the extermination of the Jews was one of the closest friends of the Zionists.In spite of the public animosity expressed, at all times, by the Zionist movement towards the Nazis, an animosity which reached the political and financial blackmail against several German government after World War II, the documents published by the newspaper "CITIZEN" reveal the secret propositions of the Zionists to Nazi Germany as well as the secret contacts of Isaak Samir, leader of the Zionist terrorist organization " ARGON » and exchief of the Israeli State, with the Nazi government through the attache maritime of the German Embassy in Turkey. In other words, the proposition stated that the purpose of terrorism coincides with the purpose of the Reich as far as the necessity for the Jews to leave Europe as a first step towards the creation of a new established order, and that this could be achieved only if the Jews of Europe go to Palestine. Consequently, the Nazi and the Zionist should collaborate in a view of continuing this collaboration even after the Jewish State is established, by virtue of a treaty between Germany and the Zionists which will insure the interests of Germany

ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.7


ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.8

in the Middle East. The terrorist Organization also declared its willingness to contribute to the war operations side by side with Germany provided they accept this proposal. Doctoral thesis retrieval
And now we have reached the issue of French historian Henri Rok, who submitted his doctoral thesis to the University of Nantes in 1977, whereby he attempted to refute the existence of gas chambers in the Nazis Concentration Camps destined to the torture and killing of the prisoners. Henri Rok had published a large number of articles and studies in several French newspapers, duly substantiating this opinion but was faced with a vehement campaign from the media, accusing him of Nazism and anti-Semitism as well as belonging to the ultra-right wing. Subsequently, the Secretary of Education, Alan Dufaki, issued the decision to cancel the discussion of the doctoral thesis, to withdraw the title of Doctor from the historian Rok and suspending professor Briviere.The decision was based on procedural errors at the time of filing the thesis and not only on its contents! That was not the end of it, since the French court
Issued a condemnation against the historian and the professor of university, which was executed. It also ordered the payment of 100.000 francs by all publishers of the newspaper who accepted to publish his work. These decisions were based on the doubtful law "prohibiting to any person whosoever to doubt the truth of crimes against humanity» After the end of World War II, Rasinier returned to France and his seat as a professor of modern history. He wrote several books whereby he presents the facts as he personally witnesses them. The essence of it was that life in the concentration camps was indeed very bad and excessively difficult. However, that does not mean that there were gas chambers for the collective extermination. He prepared a book with the title "the lies of Ulysses". The famous Ulysses of the Greek Mythology wandered for years before he could return to his homeland and, when he finally did, he told many tales based on the truth of his endless and full of dangers per plum but full of mythical details. In Rainier's opinion, this is exactly what happened at the end of World War ll. And because of his books and opinions, which were opposite to the dominant official version, he was expelled from the Socialist Party and the Union of War Prisoners. And because Racinier is considered to be the father of any person doubting the collective extermination of the Jews during World War II, M. Rok explained the position of the historian with respect to the gas chambers saying: Racinier supports that there are no decisive evidence of the existence of the gas chambers for the extermination of Jews or non-Jews. And he believes that such gas chambers may have existed but the evidence in favor of this theory are not based on scientific facts and therefore can be doubted. Therefore, the use of the gas chambers in concentration camps for the extermination of prisoners has not been historically proven. When M.Rok was addressed on the issue of his doctoral thesis, which was presented to the University of Paris and then Nantes, and on his theory as far as the Gas chambers are concerned, he said: there is a huge difference between gas chambers and ovens. And this creates confusion to most people. It is a fact that ovens used for the incineration of the dead existed on all Nazis camps just as they exist in every protestant country and they are used in German camps to incinerate the dead whether they are prisoners or soldiers or German officers. These ovens existed for sanitary reasons in camps where the large number of people created a danger of epidemic diseases, epidemic diseases such as typhus, typhoid fever and malaria were common epidemic diseases. And only with incineration could they be faced. No one doubts the presented of gas chambers in German camps. What is doubtful in our opinion is their use. It is well know that the reason these chambers existed was the disinfection of clothes and personal objects. It is well known that German soldiers returning from the eastern front had to pass through the gas chambers for disinfecting their clothes and personal objects in order to avoid contagious diseases. The supporters of gas chambers as extermination means say that millions of Jews were exterminated in the gas chambers every day. It is however common knowledge that a body needs two full hours to be completely incinerated. Which leads us to the question: How could it be possible to kill millions in gas chambers and incinerating them subsequently? The necessary period of time to complete such a task is much more that the duration of the whole war!? Finally, and in spite of the monstrosities and the massacres perpetrated by the Zionists to the prejudice of the Jews, in collaboration with Nazis Germany, the Zionist leaders and intellectuals insist blatantly on their allegations that the Zionist racist movement has come to protect the Jews from the dangers of anti-Semitism.
Al Arab& Al Alam: After reading the detailed history of al Nakba and the holocaust myth, we wish that both the Araband European citizens will realize the truth of the conspiracy hoping that it will trigger their emotions and they will be able to understand the real Zionist spirit which is based on lies, perfidy, betrayal murder and blood shedding and that Zionists are a people without any humanity. They are the Nazi of our times. We also Hope that every reader will pass this file to his friends, in the language which they can understand, so that they may understand and get the true image of the situation.
In this Endeavour, we have issued the present file in three languages, hoping to succeed in transmitting the message.

This file was prepared by the

Al Arab Al Alam

Team Editor: Hasan Ramadan

Managing director: Badr Al Din Boudour

Editing Secretary: Noaman Akel

DTP Editor: Mazen younes

TRANSLATION: Olga Stefanidou


ALARAB & ALALAM - SUPPLEMENT - 01/06/2002 P.8